Χαμογελα μου

Κεφαλαιο Τριτο

Allison's POV

Εχω κοκαλωσει.Ο Derek?Τι δουλεια εχει εδω;Αρχιζει να μας πλησιαζει.Νιωθω ολο μου το κορμι να ανατριαχιαζει.Ω χαζη Allison σταματα.Αγαπας τον Chris,αγαπας τον Chris.

"Ποιος ειναι ο Chris?" ρωτησε ο Derek κανoντας με να στραψω την προσοχη μου σε αυτον."Εεε,το αγορι μου,αλλα εσυ που τον ξερεις;" ρωτησα με μεγαλη περιεργια στο τελος.Ημουν τοσο αμηχανη."Απλα εδω και περιπου 2 λεπτα λες αγαπαω τον Chris,αγαπαω τον Chris και παραξενευτηκα"λεει ξυνoντας αμηχανα τον λαιμο του.Αχ ειναι τοσο σεξυ οταν το κανει αυτο.Συνελθε Allison,συνελθε.Ουτε καν γνωριζεις τον ανθρωπο που βρισκεται μπροστα σου.Συνελθε.

Derek's POV

Μπαινωντας στο μαγαζι του πατερα μου,το Lily's και αντικριζω την Allison και την Malia νομιζω,να καθονται σε ενα γωνιακο τραπεζι.Το μαγαζι ειναι σχετικα αδειο ακομα καθως ειναι πρωι και ο περισσοτερος κοσμος τετοια ωρα δεν επιθυμει να αποχωριστει το γλυκο τους κρεβατι.Επειδη θα καθομουν μονος σκεφτηκα πως καλη ιδεα θα ηταν να κατσω με τα κοριτσια.Μονο επειδη θελω να δω την Allison.Για καποιο λογο μου ελειψε ενω δεν γνωριζομαστε καν.Δεν ξερω,δεν με αναγνωριζω.Μολις η Allison καταλαβαινει ποιος ειμαι κοκαλωνει.Εχει μεινει αναυδη.Κανει λες και ειδε φαντασμα.Μα καλα ετσι φαινομαι στα ματια της μελλοντικης κοπ-εμμ φιλης μου εννοω;

Πλησιαζω το τραπεζι τους ενω ενα χαμογελο στολιζει το προσωπο μου.Συνηθως δεν χαμογελαω,γιατι ποναω απο τον χαμο της,αλλα μετα την νυχτα σε εκεινο το κλαμπ νιωθω λιγο χαρουμενος για καποιον λογο."Γεια κοριτσια.Σας πειραζει να κατσω μαζι σας;"λεω χαιρετωντας τα κοριτσια.Η Allison ειναι στην ιδια κατασταση με πριν και για αυτο η Malia,ελπιζω να θυμηθηκα το σωστο της ονομα, μου απαντα "Ναι φυσικα,κατσε" δειχνωντας μια αδεια καρεκλα διπλα στην Allison.Χαιρομαι που θα κατσω διπλα της.Δηλαδη δεν χαιρομαι.Δηλαδη δεν ξερω..."Πως και απο εδω;"μου λεει η Malia."Ειναι το μαγαζι του πατερα μου και ερχομαι συχνα"της απαντω κοιτωντας με την ακρη του ματιου την Allison η οποια μουρμουριζει κατι."Περιεργο,γιατι με την All ερχομαστε απο μικρες εδω και δεν σε εχουμε δει ποτε."μου λεει κοιτωντας με περιεργα."Το αγορασε προσφατα ο πατερας μου  αλλα δεν θελησε να απολυσει ή να αλλαξει κανεναν απο το προσωπικο"της εξηγω.Τοτε το μουρμουρισμα της Allison γινεται πιο δυνατο και καταλαβαινω πως τα τελευταια 2 λεπτα λεει "αγαπαω τον Chris,αγαπαω τον Chris".Την ρωταω,με μια ελαχιστη δοση δυστυχειας και απογοητευσης στην φωνη μου,ποιος ειναι ο Chris."Εε,το αγορι μου.." τραυλιζει λιγακι αλλα ειναι χαριτωμενο"εσυ που τον ξερεις;"ρωταει με μια περιεργεια να κατακλυζει την φωνη της.Της εξηγω τι ελεγε εδω και δυο λεπτα ξυνωντας τον λαιμο μου αμηχανα.Η αληθεια ειναι πως απογοητευτηκα λιγακι.Θα ηθελα πολυ να ειμαι στην θεση του Chris,να ειμαι το αγορι της τελος παντων.Ωχ Θεε μου,τι λεω;Δεν ειμαι καλα."Εγω να πηγαινω" λεω και τρεχω γρηγορα εξω απο το μαγαζι.Δεν θελω παλι.Δεν θελω παλι να πληγωσω μια αθωα και καλη κοπελα  οπως την Bella.Δεν θελω παλι να πληγωθω.

Allison's POV

Μεχρι να συνηδειτοποιησω το γεγονος πως ο Derek ηρθε,εκατσε στο τραπεζι μας,μιλησε με την Malia,εγω κοιτουσα τον κενο και αυτον σαν χανος και πως εφυγε τοσο βιαστικα λεγοντας ενα απλο "εγω πρεπει να πηγαινω"μου πηρε λιγη ωρα να το καταλαβω.Μολις η Malia συνηδειτοποιησε πως το βλεμμα αποριας μου με ειχε αφησει,αρχισε να με βομβαρδιζει με ερωτησεις.

"Γιατι ηρθε;Τον ειδες πως εφυγε;Λεει την αληθεια πως το μαγαζι ειναι του πατερα του;Γιατι ειναι τοσο κουκλος;"Η μοναδικη ερωτηση που κεντρισε το ενδιαφερον μου αλλο με εξοργισε παραλληλα ηταν η τελευταια της.Με τα νευρα μου να εχουν χτυπησει κοκκινο της φωναζω εξοργισμενα "Δεν ξερω.Δεν ξερω γιατι ειναι τοσο κουκλος.Αλλα ειναι,ειναι.Και δεν ξερω γιατι νιωθω ετσι καθε φορα που τον βλεπω,χωρις ουτε καν να τον ξερω!Δεν ξερω!"Σηκωνομαι απο το τραπεζι,πετωντας πανω του ενα χαρτονομισμα των δεκα ευρω για την πληρωμη των προιοντων που καταναλωσα και αφηνω πισω μου το μαγαζι εξοργισμενα.Η Malia εχει σηκωθει απο το τραπεζι και φωναζει το ονομα μου,αναστατωνοντας τους ελχαιστους πελατες αλλα και το προσωπικο του καταστηματος,αλλα εγω την αγνοω.

Αρχιζω να περπατω προς αγνωστη κατευθυνση.Πρεπει να ηρεμησω.Μια σταγονα πεφτει απο τον ουρανο πανω στην μυτη.Δεν με θελει,δεν με θελει σκεφτομαι.Η μια σταγονα γινεται ενα με το πληθος χιλιαδων ακομη σταγονων που πεφτουν κατα μηκος του δρομου απο τον ουρανο που μολις συννεφιασε.Γαμωτο,φωναζω.Αρχιζω να περπατω μεχρι που καταλαβαινω πως εχω χαθει.Ηλιθια,ηλιθια αρχιζω και βριζω τον εαυτο μου στην μεση του αγνωστου.Αποφασιζω να καλεσω καποιον μα με το που βλεπω το κινητο μου απενεργοποιημενο απο την ελλειψη μπαταριας,βαζω τα κλαματα.Μακαρι να ειχα μια μηχανη,ενα αμαξι,οτιδηποτε.Καθομαι στην ακρη του πεζοδρομιου και κρυβω το κεφαλι μου με τα χερια μου.Τα ρουχα μου,τα μαλλια μου,το σωμα μου,ολα πανω μου εχουν γινει χαλια απο την βροχη.Δεν συμβαινει αυτο σε εμενα ουρλιαζω.

"Θες να σε παω σπιτι;"ακουω μια φωνη απο μπροστα μου.Μου φαινεται αρκετα γνωστη αλλα ο ανθρωπος στον οποιο ανηκει δεν φαινεται λογω της βροχης που επεφτε καταρρακτωδως.Αποφασισα να εμπιστευτω τον αγνωστο μεχρι στιγμης ανδρα και με χιλια ζορια καταφερα και μπηκα στην θεση του συνοδηγου.'Συγγνωμη για πριν φερθηκα σαν μαλακας.Δεν επρεπε να φερθω ετσι και να σας αφησω.Ηταν μεγαλο λαθος.Με συγχωρεις;"ενας ανθρωπος μου ερχεται στο μυαλο.Ο Derek.Σκουπιζω τα ματια μου και πλεον βλεπω καθαρα.Οι σκεψεις μου επιβεβαιωνονται.Ειμαι στο αμαξι του.Βρισκομαι στο αμαξι του Derek.