Χαμογελα μου

Κεφαλαιο Τεταρτο

Alison's POV

"Εμμ πρεπει να φυγω.."λεω και ανοιγω την πορτα."Μην φευγεις.Βρεχει πολυ καλυτερα να σε παω εγω"μου λεει κοιτωντας με εκεινο το χαμογελο που μπορει να με κανει να λιωσω σαν κερι στην εκκλησια."Ενταξει θα μεινω."του απαντω.Αυτος χαμογελα και βαζει μπρος το αμαξι.Μετα απο μερικα λεπτα σιωπης λεω καπως φοβισμενα:"Δεν ξερεις που μενω..Που με πας;".Αυτος με κοιτα και χαμογελα στραβα λεγοντας"Μην ανυσηχεις,πριγκιπισσα.Να φαμε κατι.Δεν εχω φαει τιποτα και το στομαχι σου γουργουριζει και μου σπαει τα νευρα.Καλα με την Malia δεν τρωγατε;"Τι να του πω και αυτου τωρα;Οτι νομιζω οτι μου ψιλοαρεσει,η κολλητη μου τον ειπε κουκλο,νευριασα,την παρατησα και ετρεχα στους δρομους σαν τρελη;Σιγουρα οχι αυτο.Σκεψου γρηγορα μια αλλη πιο πειστικη ιστορια."Ας μην σε πιεζω καλυτερα.Αντε κατεβα φτασαμε."Με εβγαλε απο την δυσκολη θεση την καταλληλη στιγμη.Κατεβηκα απο το αμαξι και αρχισα να προχωρω.Βεβαια η βροχη συνεχιζε να πεφτει με τον ιδιο ρυθμο και ετσι δεν τον εβλεπα πουθενα." Derek??"φωναξα."Εδω ειμαι,πριγκιπισσα,μην ανυσηχεις"μου ειπε μπλεκωντας τα δαχτυλα του με τα δικα μου.Προχωρησαμε μεσα σε ενα μαγαζι αγνωστο για μενα.

Το μαγαζι ειχε τις αποχρωσεις του γκρι και του μαυρου.Καθισαμε σε ενα τραπεζι και ενας σερβιτορος γυρω στα εξηντα ηρθε να μας παρει παραγγελια.Ο Derek παρηγγειλε ενα κομματι σοκολατοπιτας και εγω πηρα ενα milkshake καθως δεν πεινουσα πολυ οσο και αν αυτος επεμενε.Η παραγγελια μας ηρθε σε μερικα λεπτα και ο μονος ηχος που ακουγονταν ηταν αυτος του Derek ο οποιος ετρωγε την σοκολατοπιτα του.Εγω κοιτουσα το μαγαζι τριγυρω πειραζοντας το καλαμακι του milkshake μου με τα δαχτυλα μου.Το μαγαζι ηταν αδειο εντελως και το προσωπικο καθοταν ησυχο σε μια γωνια με τις γκριζες στολες τους συζητοντας.Ολο το σκηνικο εμοιαζε με καφετερια σε φυλακες.Ετσι τουλαχιστον οπως τις εδειχαν στις ταινιες."Ποσο καιρο ειστε με τον Chris?"ρωτησε ο Derek αποτομα σπαζοντας την σιωπη."Περιπου ενα χρονο."του απαντω αποφασιζοντας να πιω λιγο απο το milkshake.Ειναι πραγματικα τελειο."Και ειστε ευτυχισμενοι μαζι;"με ρωτα με μια περιεργεια."Ναι με αγαπαει και τον αγαπαω"λεω κοιτωντας τον στα ματια.Καστανα με μακριες βλεφαριδες."Αα οκευ."λεει τελειωνοντας την κουβεντα μας.Κατεβαζει το βλεμμα του και κοιτα το πιατο που βρισκεται μπροστα του."Μιλα μου για σενα".Δεν ξερω γιατι αυτες οι λεξεις βγηκαν απο το στομα μου.Απλα βγηκαν τοσο φυσικα."Ειμαι ενας δεκαοχταχρωνος ανδρας με σκατα παρελθον"απαντα με το βλεμμα του κατεβασμενο ακομη."Τι εννοεις;".Γυρνα να με κοιταξει.Εχει βουρκωσει."Συγγνωμη..δεν ηθελα να σε φερω σε δυσκολη θεση"του λεω καπως ενοχα."Δεν πειραζει.Απλα δεν ανοιγομαι συνηθως στους ανθρωπους.Ολοι φευγουν ή σε πληγωνουν."Σκουπιζει τα δακρυα του."Αλλα αφου θες να μαθεις τοσο για μενα θα σου πω.Απλα οχι εδω.Θελεις να παμε μια βολτα"λεει κοιταζοντας τον καιρο εξω που παραδοξως εχει βελτιωθει."Ενταξει"του απαντω.Αφηνει μερικα χρηματα στο τραπεζι και κατευθυνομαστε στο αμαξι.Με το που μπαινουμε μεσα,βαζει το κλειδι στην μιζα και ξεκιναμε.Σε μερικα λεπτα φτανουμε σε μια ερημη παραλια.Τον κοιταζω τρομαγμενα."Δεν θα σε βιασω μην ανυσηχεις"μου λεει με χαμογελο.Κατεβαινω και αρχιζουμε να περπαταμε."Κατσε εδω" και δειχνει ενα σημειο.Καθομαι και ξεκινα.

"Λοιπον πριν απο περιπου δυο χρονια ειχα αγαπησει μια κοπελα πολυ.Την ελεγαν Bella.Σου εμοιαζε ξερεις.Ηταν πανεμορφη και ειχε καταπληκτικο χαρακτηρα.Ημασταν μαζι περιπου ενα χρονο,οπως εσυ με τον Chris και ημασταν πολυ ερωτευμενοι.Της εκανα πολλες εκπληξεις και την αγαπουσα πολυ.Το μοναδικο κακο σε αυτην την σχεση ηταν πως οι γονεις της δεν την ενεγκριναν.Ετσι οταν η Bella με πηγε στο σπιτι της για δειπνο προκειμενου να γνωρισω τους γονεις της,οταν ειπα πως η Bella ηταν αυτη η μια,οι γονεις της μου ζητησαν να φυγω.Την ακριβως επομενη μερα αλλαξαν πολη,αλλαζοντας το κινητο και της κορης τους και το δικο τους ωστε να κοψω καθε επαφη με την Bella.Ημουν πολυ πληγωμενος,εκλαιγα ολη μερα.Την χρειαζομουν τοσο πολυ.Μετα απο περιπου 6 μηνες ημουν στην ιδια κατασταση.δεχτηκα ενα τηλεφωνημα απο ενα νοσοκομειο.Ο γιατρος μου ειπε πως μια κοπελα η Bella Gray ειχε μολις γινει ενας αγγελος και οι τελευταιες της λεξεις ηταν πως αγαπαω τον Derek Jones.Ετσι με βρηκαν.Ημουν πολυ χαλια.Δοκιμασα να αυτοκτονησω.Αρχισα να πινω.Η κατασταση στο σπιτι μου εγινε χειροτερη απο ποτε.Η αδερφη μου αποφασισε να σπουδασει και να μεινει στο εξωτερικο και κατι τετοιο οι γονεις μου δεν μπορουσαν να το στηριξουν οικονομικα.Ετσι αρχισαν οι καυγαδες οι οποιοι εγιναν πολυ εντονοι.Ετσι βρηκα μια δουλεια και ενα σπιτι και μενω πλεον μονος.Αποφοιτησα απο το σχολειο με χαλια βαθμους και καθε βραδυ κοιμαμαι με αλλη για να την ξεχασω.Μου λειπει,Allison,μου λειπει αφανταστα.Την εχω ξεπερασει αλλα ειναι ενα κομματι μου.Και νιωθω κενος χωρις αυτην."τοση ωρα εκλαιγε.Τον αγκαλιασα και του ειπα πως ολα θα πανε καλα.Δεν ηξερα τι αλλο να πω.Απλα τον ειχα στην αγκαλια μου να κλαει.Η ωρα περασε και αρχισε να σκοτινιαζει.Ποση ωρα ειμασταν μαζι δεν το καταλαβα.Προσπαθησα να φυγω αλλα αυτος με εμποδισε λεγοντας."Σε παρακαλω,μην αρνηθεις.Μεινε μαζι αποψε βραδυ.Το εχω αναγκη.Μεινε."