Chapter 3

238 17 4
                                    




"ยิ้มอะไรอยู่ได้คนเดียวน่ะ มิสเตอร์ดาไนน์?"

เสียงเรียบแต่ทรงพลังดังขึ้นเรียกสติที่ลอยไปไกลของเขาให้กลับมา ก็พบกับสายตาที่จ้องจับผิดของศาสตราจารย์ประจำวิชานามว่า อแมนด้า ที่กำลังบรรยายอยู่หน้าคลาส "การสอนของฉันมันมีอะไรน่าขำอย่างงั้นหรือ?"

ดีแลนหุบยิ้ม(ที่ไม่รู้ตัวว่ายิ้ม)ทันที "ขอโทษครับ มิซซิสอแมนด้า"

อแมนด้าหรี่ตามองนักศึกษาหนุ่มด้วยสายตาตำหนิ ก่อนจะเริ่มบรรยายต่อจากที่ค้างไว้...


"แปลกนะ ปกตินายตั้งใจเรียนตลอดนี่นา มีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นงั้นเหรอ?" รูเพิร์ต ทราวิส หนึ่งในคลาสเมตที่เขามักไปไหนมาไหนด้วยบ่อยๆถามขึ้นหลังจากจบเล็คเชอร์คลาสของศ.อแมนด้า

"ไม่มีอะไรมากหรอก" ดีแลนตอบแบบไม่ใส่ใจระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปหาอาหารรอบบ่ายกิน ...ใช่ มันคืออาหารรอบบ่าย เพราะอแมนด้าไม่เคยเลิกคลาสตรงเวลา...

"ไม่มี? อย่ามาโกหกหน่อยเลย"

"ไม่ได้โกหกซะหน่อย"

"นายกำลังทำอยู่"

"ฉันทำอะไร?"

"..."

"..."

รูเพิร์ตหยุดเดินแล้วจ้องหน้าเขาตรงๆ ...คาดคั้น...

สุดท้ายดีแลนก็ยกมือขึ้นทั้งสองข้างเป็นการยอมแพ้ "โอเคๆ ยอมแล้ว"

"แล้วนั่น" รูเพิร์ตชี้ที่มือที่ผ้าก๊อซพันอยู่ของอีกฝ่าย "ว่าจะถามตั้งแต่เริ่มคลาสแล้ว ไปโดนอะไรมาเหรอ?"

"แมวน่ะ"

"นายเลี้ยงแมวด้วย?"

"เปล่า" แต่...นั่นก็น่าสนใจดีเหมือนกันแฮะ...

รูเพิร์ตกอดอก "สรุป เรื่องดีๆที่ว่าคือ...?"

ดีแลนถอนหายใจช้าๆ "ฉันคิดว่า...เจอคนที่ชอบเข้าแล้วน่ะ"

[Fanfic DBH] : Chocolate CoffeeWhere stories live. Discover now