Gemageia [Sirius Black - The Marauders - HP]

•Hoofdstuk 2•

Hoofdstuk 2

Jane POV

Mijn eerste week ging verbazend snel voorbij, in de lessen werden er veel dingen gezegd die ik al wist.

Nu zit ik samen met Lily op een zaterdag tegen een boom bij het meer huiswerk te maken.

Nou Lily maakt huiswerk, ik maak water figuren die ik soms naar voorbijgangers smijt en waar Lily dan haar hoofd weer bij schud.

"He Lils, James vind je leuk." "Oké fijn voor hem ik vind hem dus niet leuk!" ik kijk Lily diep in haar ogen waarbij ze de waarheid wel moét vertellen. "Oké dan, een klein beetje. Klein beetje heel erg... Maar dan heb je vast toch ook wel gemerkt dat Sirius sinds je hier op school bent gekomen naar geen enkel ander meisje heeft gekeken dan naar jou? Trouwens alle andere jongens kunnen hun ogen ook niet van je afhouden hoor!" ik trek een verward gezicht. "Kom op! Sirius was vorig jaar en die jaren daarvoor de player van de school! Nee? echt niet?" ik schud mijn hoofd "Nee dat is me niet opgevallen, maar al die andere jongens kijken vast alleen naar me omdat ik zo'n rare oog kleur heb en ik nieuw ben!" Mijn ogen zijn namelijk zeekleurig turquoise "En ík vind Sirius echt niet leuk!" Lily kijkt me aan met haar doordringende felgroene ogen "oké een klein beetje dan, oke oke klein beetje erg..." En we barsten in lachen uit.

Dan ga ik op mijn rug liggen en probeer mijn waterfiguur zo hoog als de boom te krijgen, dan laat ik hem zakken door de boom heen en kijk hoe het water zich naar de boom vormt.

Maar dan kom ik bij een tak en het water buigt zich al voordat het bij de tak aankomt, er moet iemand in die boom zitten! "Petrificus Totalus!" roep ik terwijl mijn toverstok nog verderop in het gras ligt.

Er valt iemand uit de boom, verstijft, de onzichtbaarheidsmantel die die persoon aan had is half van hem afgegleden en ik trek de mantel van hem af zodat ik kan zien wie het is.

Ik zie de zwarte haren, grijze ogen en zijn grijns op zijn gezicht.

"SIRIUS! JIJ. GAAT. ERAAN!!" Lily ligt de spreuk op en Sirius begint te praten, "Vind je me echt leuk? Ik vind je ogen helemaal niet raar hoor!" Hij gaat maar door en ik luister allang niet meer, ik ben verblind door woedde.

Ik stuur een grote hoeveelheid water naar Sirius en bevries het om Sirius heen, zodat alleen zijn hoofd niet is bevroren.

"Je hebt geluk dat het warm weer is anders had je hier nog een stuk langer gezeten!!" roep ik waarna ik snel wegren naar mijn slaapzaal.

Ik kan Sirius zien vanuit mijn raam, op zijn gezicht staat een verdrietige uitdrukking.

Ik denk na over wat hij zei, zou hij mij toch ook leuk vinden?

Maar als hij dat niet doet, dan word onze vriendschap awkward en dat wil ik niet.

Ik ben allang niet meer boos, ik kan nóóit lang boos zijn, soms is dat echt irritant.

Zal ik Sirius maar laten ontdooien, hij heeft het vast niet zo bedoelt.

Ik geef hem nog één kans.

En ik ontdooi hem, vanuit mijn raam.

Mijn krachten zijn een stuk sterker geworden met de tijd.

Sirius is nu helemaal ontdooit en hij kijkt om zich heen, verward.

Dan zie ik hem heel even mijn kant op kijken en ik spring snel weg van het raam.

Maar dan bevries ik zijn schoenen, ik heb het hem nog niet helemaal vergeven.

Ik zie hem naar de Commonroom lopen en ik loop er ook langzaam heen.

Ik sta achter het portretgat te wachten op hem, met mijn toverstok gereed.

Het portretgat gaat open en ik sta klaar, maar er komt een groepje tweedejaars uit en ze lijken te schrikken van mij "Oh sorry, ik wacht hier op een vriend." Zeg ik de tweedejaars.

Het portretgat gaat dicht en na een paar minuten weer open.

Sirius stapt eruit met gebogen hoofd, diep in gedachten verzonken en vast koude voeten.

Hij kijkt op als hij mij ziet, "uh, hoi Jane, uhm het spijt me heel erg?" "Het is je vergeven Sirius." ik zucht en besluit dat dit wel de beste beslissing is. "Oblivate"