Gemageia [Sirius Black - The Marauders - HP]

•All I want for christmas is you•

A/N
Als jij mijn verhaal tot hier hebt gevolgd ben ik ONGELOFELIJK trots op je want dit verhaal is echt prut. De enige reden waarom ik hier mee door ga is omdat ik mezelf wil bewijzen dat ik iets door kan zetten. Maar ik heb er ZO veel uit gelaten! (Onbewust... ja ik weet het.) James' en Lily's date, zwerkbal... teveel om op te noemen...
Ik voel me schuldig.
Oja, en ik heb besloten elk hoofdstuk een naam te geven nu.

•Hoofdstuk 15•
Jane POV

De trein komt met een ruk tot stilstand en iedereen staat op om de bagage te halen. Ik doe mijn rode haar snel ik een losse knot en neem afscheid van Cato, Myrthe en Lily.
Dan haak ik mijn arm in die van Sirius terwijl we samen, zachtjes Jingle Bells neuriënd, de trein uitstappen.
James zoekt zijn ouders en de rest van de Marauders en ik lopen hem rustig achterna. Als hij ze vind stel ik mezelf voor en lopen we met zijn allen naar de plek waar de via via op ons aan het wachten is.
"Dus Jane," begint Mrs. Potter die ik eigenlijk Zoë moet noemen nu. "Jij en Sirius he? Weetje, ik ken geen enkel meisje waar Sirius meer over geschreven heeft dan jij." We lopen nu over de parkeerplaats van Kings Cross.
"Stuurt hij jullie brieven?" Vraag ik met een glimlach.
"Oh ja, ja elke week!" Ik kijk even zijn kant op, er zijn maar weinig mensen die weten wat er onder zijn zwarte haar, zwarte jeans, zwart shirt en bikerboots schuilt.
We lopen nu een donker steegje in, mr. Potter, die ik eigenlijk Jonathan moet noemen nu, wil dat we in een vuilnis container gaan zitten omdat daar de via via in zit...
Als we er allemaal in zitten behalve Mr. en Mrs. Potter, begint Mr. Potter te gniffelen. "Payback voor alle pranks jongens!" Voordat er nog iemand wat kan zeggen loopt hij weg en roept hij dat we hem moeten volgen.
"Frickin' hell. Nu ruik ik naar hondenvoer!" Zegt Sirius als we de container uit springen. "Dat zou jij juist lekker moeten vinden toch?" Reageer ik en Sirius steekt zijn tong naar mij uit.
Na een kwartiertje lopen zijn we op een grasveld waar niemand ons kan zien.
We rennen naar een oude kapotte hoed die al blauw licht uitstraalt en houden allemaal onze vinger tegen de hoed aan.
Dan verdwijnen we, na een paar secondes laat ik de hoed los en loop ik samen met te rest naar James mega grote huis.
Het huis staat op een groot grasveld met daarnaast een meertje dat nu bevroren is.
Als we voor de deur staan komen er gelijk twee huis elfen naar ons toe gerent. "Jonge meneer James!!" Roept de ene. "Fibi en Sibi hebben u gemist!" Zegt de ander. "Hoevaak heb ik al gezegt dat jullie me gewoon James moeten noemen! Jane, dit zijn Fibi en Sibi, Fibi en Sibi, dit is Jane. De rest kennen jullie wel geloof ik." De twee huiselfen maken een diepe buiging in mijn richting. De ene huiself, Fibi, heeft een fraai blauw jurkje aan met kanten mouwtjes en de andere huiself, Sibi, een donkergroen broekje met een perfect schoon wit blouseje. Het lijken wel kinderkleren zo klein.
"Aangenaam kennis te maken." Zeg ik tegen de huiselfen. "Wederzijds juffrouw Jane." "Oh noem me maar gewoon Jane hoor." "Met genoegen juffrouw Jane." Ik glimlach en loop de anderen achterna die naar binnen lopen.
Vanbinnen is het huis nog gigantischer dan ik dacht. De vloer is van hout en de muren van een blauw behang. Je krijgt er al meteen een gezellig gevoel.

Vier geweldige dagen gingen voorbij. Lily, Cato en Myrthe waren gister langsgekomen en we hebben met z'n allen cupcakes gemaakt... De hele keuken zat onder en we hadden veel te veel frosting gemaakt, dus we gaven het aan James en Sirius. James die at er maar een klein beetje van, maar Sirius... Hij at de hele bak leeg, en daarna was hij zo hyper dat hij is zijn hondenvorm door de gigantische tuin ging rennen. Zonder dat Cato en Myrthe het zagen natuurlijk.
Ik word wakker in de kamer die Mrs. Potter me heeft gegeven en die ik met niemand hoef te delen. James moet zijn kamer met Peter delen en Sirius met Remus.
Ik probeer mijn ogen open te doen, er schijnt fel wit licht door de kiertjes van de gordijnen. Even schrik ik omdat ik iets zwaars naast mijn voeten voel bewegen, maar dan herinner ik Sirius, die gister avond doodmoe aan mijn voeteneind in slaap was gevallen.
Ik gooi de dekens van me af, op Sirius, en loop naar het raam.
Als ik de gordijnen open trek zie ik iets wat ik in al geen zes jaar heb gezien...
"SNEEUW!!! SNEEUW?!?!! SNEEUUUUUUUW!!" "Wat issur gebeurd?" Vraagt een slaap dronken Sirius. "Sneeeeuw." Zeg ik terwijl ik uit het raam hang en ik er bijna uit val.
Sirius gaapt en wil zijn sweater pakken, maar dan bevries ik zijn hand en kijk heb diep aan...
"HET IS KERSTMIS!!!" "KERSTMIIIIIS!!!" "Oh god, waren we dat nou sirius bijna vergeten? Laten we naar beNEDEN GAAN WANT WE HEBBEN CADEAUTES." "Ontdooi mijn hand eerst even alstublieft? Omdat het kerstmis is?" "Okay vooruit dan maar, voor deze ene keer." zeg ik terwijl ik het ijs verander in water.
Hij trekt zijn sweater aan en rent dan samen met mij, als een 5 jarige, de trap af.
Beneden is de enorme kerstboom met de vele cadeautjes eronder op ons aan het wachten. Remus, Peter en James zitten al voor de kerstboom.
"Éindelijk! Ik dacht, die hadden een zware nacht, maar dat zal wel niet want mijn ouders slapen in de kamer naast jullie... Trouwens m'n ouders zijn op dit moment naar vrienden van hun." Siri en ik kijken James raar aan en gaan dan naast hem zitten. "Okay wie wilt er eerst?" Vraagt Remus. "IK." Natuurlijk, Sirius als eerst...
Hij pakt een pakje verpakt in donkergroen inpakpapier in de vorm van een boek van de enorme stapel en geeft hem aan Remus.
Als Remus het papier er af scheurt, verbleekt zijn gezicht en de kamer vult zich met Sirius' blaffende lach.
Hij haalt het boek uit het papier en leest hardop voor;
"Omgaan met die tijd van de maand." Hij draaide het boek om. "Een makkelijk om te lezen, praktisch handboek voor tienermeisjes voor hoe zij met 'hun tijd van de maand' omgaan..."
Iedereen proest het uit. En Sirius valt om van het lachen...