KIZILÖTESİ

8-Peter

Yanlışlıkla olsa bile, sevgiliniz olmayan yaşıtınız bir erkekle aynı yatağı paylaşmayın.

Özellikle uyuduğunuzda içkiliyseniz. Çünkü yanınızdaki karşı cins yaratığın nereden geldiğini unutabilir, o masum bir şekilde mışıl mışıl uyuyor olsa bile siz kız içgüdülerinizle "Benim odam!!" diye bağırıp yavrucağı yataktan atabilirsiniz. Kime diyorum, bunu sadece ben yaparım.

Leon yere düşünce, bulunduğum mekanın kesinlikle benim odam olmadığını farkettim. İnleyerek kafasını ovuşturuyordu, ve bende yataktan kendi kendisine düştüğünü sanması için dua ederek uyku numarası yapıyordum. Ayağa kalktı ve bana baktı.

Tabi ben uyuyorum, çaktırmayın.

"Hey sen-" sonra "uyuduğumu" farkedip sustu. Ay canım. Bu erkeklerde pek saf oluyor.

Sonra elimi tuttu. Bu saniyeden sonra bir şeyi açıklamam gerek. Böyle durumlarda aşırı kitap okuyan bendeniz kafamdan saniyede binlerce düşünce, olasılık geçiririm. Bir aşk romanında olsaydık Leon beni kolumdan tutup çeker ve öperdi. Bir macera romanında olsaydık elimi beni sarsmak için tutmuş olurdu, ben uyanırdım ve dünyayı yok etmeye çalışan kötü karakteri odada bulurdum. Herneyse. Ama bu benim hikayemdi ve Leon beni çekip yere attı.

"Hayvan!" dedim. "Neden yaptın bunu?"

"Bilmem, sen neden yaptın?" dedi zafer kazanmışcasına gülüp.

"Seni döverim çocuk."

Aşağıya indiğimde diğer herkes uyanmıştı ve televizyon izliyordu. O an aklıma bir annem olduğu geldi ve telefonuma baktım.

8 cavapsız çağrı-ANNEM OLACAK VARLIK

Nefesimi tuttum ve annemi aradım, "Alo,"

"Oo hanımefendiler teşrif etmiş. O saate kadar ne yaptınız bakalım o yakışıklıyla, gece de telefonunu açmadın, yoksa..."

"Oha yuh çüş. Yavaş gel. Anne iyi misin ya, belki kaçırıldım belki öldüm de zombi çağına girdiğimiz için dirilip seni aradım. Biraz anne gibi olur musun?" Telefonun arkasından annemin gülüşü duyuldu. Manyak bu kadın ben size diyorum, zır deli.

"Endişelenmedim çünkü seninki beni gece aradı."

"Benimki- Loki mi? Ne dedi?"

"'Biz çok iyiyiz. Ama kızınız sürekli beni yatağa atmaya çalışıor.'"

Tükürüğüm boğazımda kadı ve öksürmeye başladım, annem bi katilin beni boğazladığını sanmasın diye hemen bulduğum ilk bardaktan su içtim. Loki sen öldün. Bağırsaklarından kolye yapmazsam ben de neyim. Pis sapık. "Peki sen ne dedin anne?"

"Ben karışmıyorum keyfinize bakın dedim."

"Nasıl ya? Karışsana. Kızın elden gidiyor. Bak sapıktır o."

"Peki peki size iyi eğlenceler."

"Bak hala eğlence-" Ve kimin kız kimin anne olduğunu anlayamadığımız ilişkimizdeki anne olacak kişi telefonu kapattı. İç çekip kanepedeki Loki'nin yanına oturdum. "Neden anneme öyle dedin salak?"

"İstediği şeyi söyledim." dedi kıkırdayıp.

"Annemin istediği şey senin tuhaf fantezilerin değil."

"Bence senin istediğin şey bu değil." Dil çıkardı.

"Hey," dedi yandaki Demetria. "Günaydın ve neyden bahsediyorsunuz?"

"Hiçbirşey," dedi Loki.

"Günaydın."dedim. Biz neden hala buradaydık ki? Neden biri beni evime bırakmayı teklif etmiyordu ki? Neden eve gidip zıbaramıyordum ki? Hem, bu gün okul vardı ama kimse hatırlatmayınca umurlarında olmadığını anladım. Zaten son haftaydı, gitmesek de olurdu.