Tokyo ghoul

4°bölüm

Yorgunluktan dizlerimin üzerine yığılmıştım. Nefesim nefese nefese kalıyordu. Düşman bana kılıcıyla tam saldıracakken çaresizle izleyen asami'ye gülümseyerek baktım. Böylece kızımın gözleri önünde ölmem acı verici olsada huzurlu şekilde gideceğim. Aniden önüme touka belirlendi hıp hızlı şekilde düşmanın karnına muazzam şekilde tekmeyi geçirdi. Düşman duvara dubara çarparak durdu kanlar içinde. Şaşkınlıktan ağızım açık kalmış ve yerimden kıpırdayamamıştım. Touka sinirli şekilde bana dönüp "bu kadar güçsüz birisine yenilirsin?!?" dedi. Bense biraz korkup gözlerimi yere bakarak ayağa kalkarken "güçsüz değildi. Baya savaştım uğraştım" dedim. Bu touka'ya pek inandırıcı gelmemişti. Asami hızlıca yanımıza gelip bana sarıldı. Ardından touka'ya dönerek "evet anne babam çok uğraştı yalan söylemiyor ayrıca düşman güçlüydü" dedi. Asami'den bunu duyunca sevinçten hızlıca sarıldım. Touka derin nefes rahatlayarak "tamam madem öyle olmuş önemlisi sağlığın iyi" dedi. Bense ayağa kalktıp touka'ya sarıldım.

Ardından birlikte binadan çıkıp eve doğru ilerlemeye başladık. Yolun kenarında kaldırımda yürüyorken güçlü bir varlık hissettim. Arkama hızlıca döndüğümde o boş binadan geliyordu. Dikkatlice baktığımda ses veya birisi yoktu. Touka omuzuma dokundu "ne oldu kaneki?" dedi. Bense birşey yok anlamında başımı salladım. Önüme dönüp yürümeye devam ettik. Yolda yürürken asami durdu bize işaret parmağıyla sol tarafda fotoğrafcıyı gösterdi. Touka "ne oldu kızım?" dedi. Asami birşey söylemeden tekrardan fotoğrafcıyı işaret etti. Sanki aile fotoğrafı çekmemizi istiyor gibiydi. Gülümseyerek "tamam çekelim" dedim. Touka şaşkınlıkla "neye çekelim?" dedi. Bense "asami aile fotoğrafı çekmemizi istiyor" dedim. Touka bunu duyunca gülümsedi. Ardından fotoğrafıcının yanına geldik. Fotoğrafcıyı yanımıza gelirken gülümseyerek olurken sonradan soğudu memnun olmadığı ifadesi vardı.

Touka: bir sorun mu var?

Fotoğrafcı: bu kıyafetlerle olmaz.

Touka: neden fakir miyiz diye mi?

Asami: anne biz fakir miyiz?

Kaneki: bende hiç düşünmemiştim fakir olduğumuzu.

Touka: o kadar çok fakir değiliz ve o kadar da çok zengin değiliz.

Kaneki: anladım normal seviyedeyiz.

Touka: aynen öyle.

fotoğrafcı: resim çektirmek istiyorsanız kimono giyiniz.

Kaneki: bizim kimonomuz yok ki.

Fotoğrafcı: şu arka tarafta bir sürü var onlardan giyiniz.

Touka: paralı mı?

Fotoğrafcı: evet

Touka: tamam giyinip alıyoruz.

Üçümüz birlikte arkaya geçerek kimono aldık. Odaya geçip güzelce giyindik. Aradan 5 dakka geçti odadan çıktık. Üçümüzdede çok güzel görünüyordu ve kimonoyu beğenmişlerdi. Fotoğrafcının karşısına geçtik. Adam touka'nın sandalye'ye oturmasını işaret etti.Touka oturduğunda ben ve asami yaklaşıp ayakta durduk. Asami ikimizin önünde durdu. Gülümsedik ve fotoğraf çekildi. (resimdeki gibi ve çekindiği fotoğraf) Asami bana dönerek "bu fotoğrafı alacağız dimi?" dedi. Bense evet manasında başımı salladım. Ardından birlikte fotoğrafı aldık. Çıkardığımız giysiler poşetin içinde üzerimizdeki kimonoları değiştirmedik. Böylece oradan uzaklaştık. Eve doğru tekrardan yola çıktık. Yolda yürürken birisinin bizi gizlice takip ettiğini hissettim. Arkaya döndüğümde kendini saklıyordu. Hiç birşey olmamış gibi önüme dönüp yürümeye devam ettim. Yolun ortasında asami'yi korkutmak istemezdim. Aradan biraz zaman geçti. Evimizin önüne geldik. Asami'ye gülümseyerek "asami sen önden gir eve" dedim. Asami tamam şekilde kafasını salladı. Evin içine girer girmez touka "sen de mi fark ettin?" dedi. Bense evet manasında başımı salladım. Touka ile derin nefes aldık. Peşimizde olan kişiye tam saldıracakken aniden karşımıza tsukiyama çıktı. Şaşkın şaşkın birbirimize baktık. Sinirle o an tsukiyama'nın kafasına yumruk atarak "sen miydin be?!?!" dedim. Touka "bende diyorum ki kim ve neden bizi takip ediyor?"dedi.

Kaneki: neden bizi takip ettin?

Tsukiyama: süpriz yapmak istedim.

Kaneki: böyle süpriz mi olur aptal.

Tsukiyama: bir daha böyle süpriz yapmayım o zaman.

Touka: aynen yapma.

Kaneki: tamamdır böyle biz içeriye giriyoruz görüşürüz.

Tsukiyama: bekle

Kaneki: ne var?

Tsukiyama: sizde kalabilir miyim?

Kaneki: hayı-

Asami: olur.

Kaneki: asami?!

Asami: evet baba lütfen kalsın komik abi o.

Kaneki: komik mi?

Asami: evet

Kaneki: peki sen istediğin için izin veriyorum.

Asami: süpersin baba.

Ardından birlikte eve girdik. Tsukiyama etrafa bakacakken asami onunla oynamaya başladı. İkisi güzel anlaşıyordu. Aradan biraz zaman geçti. Akşam olmuştu hepimiz pijamalarımızı giydik. Tsukiyama salonda koltukta uyumaya başladı. Bizde kendi odamıza uyumaya başladık.
DEVAM EDECEK