My A+ boy// Ft. 5sos

Hoofdstuk 4

Aleisha en ik besloten naar de kantine te gaan, al gingen we buiten eten. Er zat niet veel volk in de kantine, ook Michael en Calum waren hier niet. Luke zat helemaal alleen vanachter. 'Ga jij maar alvast, ik kom zo.' Ze ik tegen Aleisha die al haar eten al had geschraapt, of toch die appel. Eet ze zo weinig? Ze merkte dat ik naar haar eten staarde en liep de kantine uit. Snel draaide ik me richting Luke, hij zat niet meer alleen. Een jongen met fel blauw haar spuwde in zijn eten. Mijn ogen werden groot toen ik zag dat Michael zijn haar had gekleurd, Calum stond toe te kijken en deed helemaal niks. Mijn woede werd groter en ik liep naar de tafel. 'Hebben jullie nu echt geen leven!' Riep ik woedend terwijl ik mijn bord op tafel gooide. Michael draaide zich om en floot. Mijn hand vond zich een weg naar zijn kaak en ik sloeg er raak op. Zijn gezicht veranderde en hij zette een stap naar voor. Een persoon kwam tussen ons staan, ik verwachtte Luke maar Calum zijn ogen kruiste de mijne. 'Michael, hou op.' Zei hij zacht, maar het was een begin. Michael keek Calum waarschuwend aan maar hij weigerde toe te geven. De smurf draaide zich om en liep de kantine uit. Calum glimlachte vriendelijk en liep achter Michael maar ik hield hem tegen waardoor Michael ook stopte. 'Klopt het dat je vader het scho-' Hij nam mijn arm en trok me naar zich toe. 'Ik mag je verpest dat niet!' Waarschuwde hij me en liep de kantine uit. Luke kwam naar me toe gelopen en wreef over mijn arm. 'Gaat het?' Vroeg hij bezorgt. Ik glimlachte en knikte.

De middag was al snel voorbij nadat Aleisha de cola automaat had gemold en een bende boze kinderen op haar af liepen. Ze is zeker niet op haar mondje gevallen aangezien ze een 6de jaars helemaal stil heeft geschreeuwd. De laatste twee lesuren leken uren te duren waardoor ik mijn hoofd op de bank legde en wegdroomde bij het idee dat ik hier binnen 3 maanden weg moet. Normaal vind ik het niet zo erg maar deze keer kon ik het maar niet over mijn hart krijgen Luke hier alleen te laten. Zonder mij word hij hier tot de dood gepest, ik moest Michael eens een goed lesje gaan leren. Ik schoot wakker toen de bel ging. Alle trieste gezichten kregen een glimlach en iedereen liep naar buiten. Ik daarentegen moest nog een uur bijles gaan geven, waarschijnlijk aan een jongere student. We hadden afgesproken in het chemie lokaal. Mijn ogen werden groot toen ik Calum uit het raam zag staren. 'Jij?' Vroeg ik verbaasd, hij begon te lachen en kuchte sarcastisch. 'Ook een goede dag.' Glimlachte hij. Ik kon het niet laten te grinniken en ging naast hem zitten. Hij sloeg zijn wiskunde boeken open. 'Oké, laten we beginnen bij de ste-' 'Laten we een smoothie gaan halen en zeggen dat we het geprobeerd hebben?' Vroeg hij hoopvol. Ik stopte met lachen toen ik merkte dat hij het meenden. 'Calum, je doet dit toch vrijwillig?' Hij schudde zijn hoofd en rolde met zijn ogen. Net toen ik wou vragen of het zijn vaders idee was bedacht ik me. Ik mag je verpest dat niet. Aangezien ik Calum liever bevriend hou. Hij knikte en staarde in de boeken. Ik probeerde hem de stelling van Pythagoras uit te leggen maar hij snapte er minder van dan dat ik het aan een 2jaar oud kind zou uitleggen. Zijn ogen kruiste de mijne waardoor ik geen aandacht meer had voor mijn schoolboeken. Het was al donker buiten waardoor ik alleen nog maar zag door de straatverlichting. Calum leunde dichter naar me toe en raakte mijn lippen maar één seconde. Snel trok hij zich terug en nam zijn boekentas. Hij liep naar buiten en kwam niet meer terug. Ik was even verbaasd dan hij bleek te zijn. Mijn hart sloeg op hol en ik schudde mijn hoofd Er is niks gebeurt! Dacht ik bij mezelf en vergat alles. Al lukte dat niet. Toen ik naar buiten liep zocht ik een huurfiets van school. Omdat ik  zelf geen fiets had moest ik er één gebruiken. Flashbacks doorspoelde mijn hoofd van gisteren avond. Ik zie Luke's gezicht, bebloed, levenloos. Ik baalde mijn vuisten bij het bedenken dat  Michael dat had gedaan. Ik keek op mijn gsm en zag dat het bijna 11 uur was. Op weg naar huis hoorde ik iets ploffen waardoor ik stil viel. Vloekend stapte ik af en keek naar mijn banden. Shit! Boos vloekte ik en schopte op mijn band. Een auto stopte, die mensen hadden waarschijnlijk gezien dat ik een platte band had. Een fluo blauw hoofd verscheen en mijn maag keerde om. 'Rit nodig?' Ik schudde mijn hoofd toen Michael het raam opende. 'Hoe g-' 'Ik vind wel iets!' Snauwde ik en hij grinnikte. Boos nam ik mijn fiets weer op en begon richting huis te lopen. Michael gaf gas maar stopte weer halfweg. 'Nog iets, probeer niet met Luke's gevoelens te spelen, ik ben er zeker van dat Aleisha dat niet zo plezierig zal vinden.' Zei hij langzaam, ik deed alsof ik hem negeerde maar hij kreeg al mijn aandacht. 'Wat bedoel je?' Vroeg ik zo nonchalant mogelijk. Hij glimlachte, wat meestal niets goed betekende en knipoogde. 'Als je dat wilt weten zal je moeten instappen!'

*-*-*-* Hey omdat ik het verkeerd had gedaan hebben jullie hier een korte cliffhanger :) Vanaf nu gaat elk hoofdstukje ongeveer een dag zijn dat is veel gemakkelijker voor jullie :)