DİLEK DEFTERİ [JEON JUNGKOOK ] ✓

~💫3. DİLEK💫~

(Ağlama olasılığınız var😢😢
Ben yazarken öldüm aq😱
Medya ile okumanızı tavsiye ederim çünkü ben yazarken onu dinledim💕💕)

👶İYİ OKUMALAR👶

Baba Kızın İlk Buluşması Ve Anıları:

Jungkook'un Anlatımından:

Bana, onu şu anda görebileceğimi söylüyorlardı.
Ona dokunmak, kucağımıza almak için can attığımız o eşsiz bedeni görecektim.
Titrek bir nefes aldığım da oturduğum yerden kalkmıştım. Herkes buradaydı, Jae Hwa'nın, sevdiğim kadının ve beraberinde meleğimin çıkmasını bekliyorduk.

"Dikkat et Kook...onu doyasıya sev."

Ablama başımı sallayıp bana yön gösteren hemşireyi takip ediyordum. Küçük bir odanın önüne geldiğimizde kapıyı açmış ve bana yol vermişti.
Yutkunarak hemşireyi takip ettiğimde onu görmüştüm.

Küçücük bedeni tam karşımda duruyordu. Minik kızım, meleğim, meleğimiz şu an buradaydı.
Yanına doğru adımladığımda kalp atışlarımın çok hızlı olduğunu fark etmiştim.
İçinde durduğu küvezin yanında durduğumda yakından daha da eşsiz olduğunu anlamıştım. O aynı annesi gibiydi. Benim ikinci eşsiz parçamdı.

"K-kızım..."

Ufacık eline uzanıp içimde ki korku ile tutmuştum.
Teni o kadar dokunulasıydı ki, yumuşak ve ipeksiydi.
Yavaşça eğilip elini öpmüştüm. Kolunu hareket ettirip daha önce hiç duymadığım bir ses çıkardığında kendimi geri çekmiştim. Ona bilmeyerek bile bir şey yapmak istemiyordum.

"Efendim...onu kucağınıza almak ister misiniz?"

Arkamda ki hemşireye gözlerimde ki istek ile baktığımda sanki anlamış gibi gülümsemiş ve küvezinde duran küçük bedeni dikkatli bir şekilde kucağına almıştı.

"Siz şöyle oturun lütfen."

Bana gösterdiği tekli koltuğa oturup heyecan ile onu kucağıma almayı beklemiştim.
Hemşire kollarımı nasıl tutacağımı tarif ettiğinde hızlıca uygulamış ve kucağında ki meleğimin bana gelişini izlemiştim.

Gözleri kapalıydı, yanakları kırmızı kırmızıydı, elini sürekli yüzüne götürüyordu ve bu halleri bana cennetin ön fragmanı gibi geliyordu.

Kucağıma gelen küçük bedeni ile o kadar tuhaf hissetmiştim ki, ben artık baba olmuştum. Benim minik ve güzel bir kızım vardı.
Aynı annesi gibi eşsiz bir meleğim, elinden tutup gezdireceğim bir kızım vardı.
Büyüyüp bana 'baba' demesini dört gözle bekliyordum. Koşarak bana gelmesini, sarılmasını, 'seni seviyorum baba' demesini sabırsızlıkla bekleyecektim.

Onu her şeyden koruyacaktım, üzülmesine, ağlamasına, kırılmasına asla izin vermeyecektim.
O bana güvenecekti, belki de bana 'kahramanım' diyecekti.
Düştüğünde onu ilk kaldıran ben olacaktım, yaralarını sararken de ona 'geçti meleğim, baban yanında' diyecektim.