14 Ekim 1994 , 14.42
26 yıllık hayatının başlangıç anı. Kendisi ile hatırladığı ilk şey annesinin onu nasıl terk ettiğiydi. Bu ona hayatın ;
"Sen çoktan kaybedensin." deme şekliydi belki de. Ancak gerçeği fark etmesi fazla uzun sürmüştü.
***
"Söylesene Nihal Teyze, benim niye annem yok?"
Bu soru kadın için her gün daha iç yakıcı duruma geliyordu. Gözlerini minik kızın bakışlarından kaçırarak;
"Ben varım ya kızım. A-aa beni anneden saymıyor musun artık?"
"Ama geçen gün dediğini duydum ki. Sevim'in beni nasıl terk ettiğini aklın almamış. O kim? Yoksa annem mi?"
Sesindeki heyecanı fark etmemek elde değildi. 6 yıl boyunca yanında yaşayan, kızı gibi sevdiği birine yalan söylemekten o da hoşlanmıyordu elbet.
"Gel bakalım kucağıma zilli." Kız kucağına yerleşir yerleşmez devam etti.
"Annen çok yakın bir arkadaşımdı. Aynı zamanda tanıyabileceğin en güzel, en güçlü ve en samimi kadındı. Ama bir gün dayanacak gücü kendinde bulamadı. Ve çok ama çok uzak bir yere gitti."
İşte o anda fark etti kadın. Esin'in yüzünde ki ifade kadar boştu her şey.
***
"Hadi, öğrenciler sıralarına veliler duvar kenarına lütfen!"
Müdür Başyardımcısı'nın sesiyle kendine geldi. Bakışlarını birbirine sarılan anne ve çocuklardan kaçırdı. Gerçeği öğrendiğinden beri hayatı bu şekilde geçiyordu. Etrafında ki insanların mutluluklarını kıskanarak.
***
"Esin! Baksana annelerimiz gün yapıyorlar. Sen de anneni çağırsana. Ah, doğru ya. Senin annen yoktu. "
Ve arkasından birkaç kahkaha. İlk okul öğrencilerin böyle bir konuda acımasız olabileceğini bilmiyordu.
Sadece yüzlerine acıma ile bakmakla yetindi.
Başını onlardan farklı bir tarafa çevirdi. Öfkesini dizginlemeye çalıştı. Derin bir nefes alıp gözlerine dolan yaşları savuşturdu. Bunu yapmaya alışmıştı artık.
***
Günler daha zor geçiyordu. İnsanların onun eksikliğini, zaafını fark ettikçe ona daha fazla acı veriyorlardı. Bunun bir eğlence kaynağı olduğunu düşünüyorlardı.
Ona karşı söylenen her sözde annesinden daha fazla nefret ediyordu ;ama bir o kadar da özlüyordu.
***
Tam olarak istediğim gibi yazamadım. Çünkü aklıma nerdeyse hiçbir şey gelmedi ve kısa oldu. :( Ayrıca çok geç oldu. Çok özür dilerim. Ancak istediğim yere yavaş yavaş geliyor. İleri bölümler çok daha güzel olacak gibi hissediyorum. :3
Ayrıca 3.2k mı? Ö.Ö Kesinlikle harikasınız. Bu kadar beğenileceğini hiç ama hiç düşünmemiştim. Okuyan, oy veren ve yorum yapan herkese çok minnettarım. Hepinizi çok seviyorum :3 *-*
