Bölüm 2

128 3 0
                                    

Merhabaaa :) Beğenilerinizi ve yorumlarınızı beklerimm..

Multimedya Clara

Okuldan çıkınca kütüphaneye gittim. Ödevlerimi hallettim, kütüphaneden çıkıp taksiye bindim ve eve geldim.

Eve gelince kendime bir film açıp izledim. Bir kaç saat sonra annem eve geldi kapıya doğru yöneldiğimde annemin elinde ağzı kapalı büyük bir kutu vardı. Bu ne dercesine kutuyu işaret ettim. Oda;

"işten ayrıldım" diyince şok geçirdim. Ne yani bu kadın kafayı mı yemişti? Durumumuz o kadar parlak sayılmazdı. Nasıl işten ayrılır anlamıyorum. Hele de şu anda. Şu anda derken bana araba almayı düşünüyoruz.

"nasıl işten ayrıldın? !" dedim o mutfağa doğru ilerlerken.

"baya ayrıldım Carly."dedi elindeki kutuyu masaya bırakarak."merak etme yeni bir iş buldum. öncelikle oturup konuşmalıyız. seninle konuşmam gereken şeyler var" diye devam etti.

annemin bu ses tonunu hiç beğenmedim. ciddiydi. aşırı ciddi. bence bana araba almayacak.. yoksa başka biri mi var? Eğer öyleyse cırlarım. Kıyamet kopar hayır ya ben başkasını istemiyorum. Şu an bir ergen gibi olduğumun farkındayım ama ne de olsa ergenim.

"tamam"diyebildim sadece.

Annem yaklaşık yarım saat sonra salona gelip az önce benim oturduğum koltuğa oturdu.

"Öncelikle susup beni dinle lafımı bitirene kadar konuşma"dedi parmağını bana doğru sallayarak. Sesi çok ciddiydi. Off kesin biri var. Başımı tamam dercesine salladım.

"İşten kovulmadım. Terfi edildim. Genel müdür beni New Orleans'a müdür olarak atayacaklarını söyledi. Bak biliyorum itiraz edeceksin ama orda daha iyi olacak hayatımız. Daha çok para kazanacağım istediğin bir arabayı alacağım sana.Hem bu ev kalacak tatillerde geliriz. Bana orda bir ev ayarlayacaklarını söylediler. Bence bu harika bir fırsat hem orasıda sahil ve daha sıcak. Deniz kum güneş yazların tadını çıkarırsın. Bu iş bizim için iyi. İyi yani çok iyi." dedi ve sonrada "ohh be rahatladım" dedi ve arkasına yaslandı.

Sadece anneme bomboş bakıyordum. Annem haklıydı bu iş bizim için çok önemli bir fırsattı ama bu evi arkadaşlarımı daha da önemlisi Clara'yı nasıl bırakabilirim.

"Ama ya burası. Arkadaşlarım okulum onlar ne olacak " dedim anneme.

"Orda yeni okulun olur. Yeni arkadlar edinirsin. Orada bana ihtiyaçları var. Benimde paraya tabi."

"Bir sıkıntımız olmadığını sanıyordum."

"Bilmediğin çok şey var Carly" dedi annem. Annemin iyice psikolojisinin bozulduğunu anlayabiliyordum. iyice saçmalıyordu.

Biraz duraksadıktan sonra "Tamam. madem önemli gidelim o zaman. Ama bir şartla. Her tatilde her boşlukta buraya gelicem ne kadar uzak umurumda değil gelicem. Söz ver bana" dedim anneme annemin şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.

"Tamam söz, söz veriyorum." dedi ve birbirimze sarıldık.

Belki yeni bir başlangıç iyi olurdu. Bilemeyiz sonuçta kaderin bize ne getireceğini.

"Ne zaman gidiyoruz?"diye sordum koltuktan kalkarken.

"Cuma günü" dedi annem. Bu kadar çabuk mu yani.

"Anne! bugün Pazartesi. 3 gün var şurda. Ben ne zaman toparlanıcam. Ne zaman veda edicem arkadaşlarıma?!" diye cırladım.

"Ne yapabilirim Carly bir hafta iznim var sadece. Bileti cumaya bulabildim sadece. En geç o zamana varmış."dedi annem biraz sesini yükselterek.

KISA BİR AŞK HİKAYESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin