KISA BİR AŞK HİKAYESİ

Bölüm 6

Multimedya Carly

----------------------------------------------------

Ondan ilk ayrılan ben oldum. Ellerimi göğsüne kitledim ve onu kendimden uzaklaştırdım. 

"Ben.. ben çok üzgünüm Adam.. bunu.. bunu hiç yapmamalıydık. olmamalıydı. Üzgünüm.." dedim kekeleyerek.

Kafasını kaldırıp bana uzun uzun baktı. Bense sadece kirpiklerimin altından ona gözlerimi dikiyordum. Bu an bozulmalıydı çünkü hiç hoş yerlere gitmiyordu. 

"Pekala. Ama ben yaptığımdan hiç mutsuz değilim." dedi soğuk ve düz bir sesle. 

Cevap vermedim. 

"Bence gayet hoştu ve sende öyle." dedi ve yine o gerizekalı sırıtışını yüzüne yerleştirdi. 

gözlerimi devirmekle yetindim. O ise daha da yaklaşıp yanağımı ssıktı ve 

"yarın görüşürüz, Carly."dedi ve arkasını dönüp varendadan inmeye başladı. Koluna yapıştım ve onu durdurdum.

Sesimi toparlamaya çalıştım. 

"Ciddiyim Adam. Çok ciddiyim. Lütfen bunu hiç olmadı sayalım. Ben neden bunu yaptım bilmiyorum ama olmamalıydı yapmamalıydık..---" 

"Neyi yapmamalıydık?" diye sözümü kesti konuşurken. 

"Öpüşmemeliydik." zorluyordu. sınırını gerçekten bilmiyordu ve beni zorluyordu ama onun oyununa gelmeyecektim çünkü bu kadar yeterdi. En azından benim için.

"Her neyse ben yaptığımdan dolayı üzgünüm ama önce sen beni öptün bunu göz önünde bulundurmak istiyorum Adam ve lütfen gitmeni istiyorum. Benimle konuşma görüşme çünkü buraya yeni bir hayata başlamaya geldim ve bunu kimsenin mahvetmesini istemem." dedim. Çok hızlı konuşmuştum şu an kendimle gurur duydum aferin Carlyyy :) 

"Peki ya Nate?" Nate i nerden karıştıryor ki olaya şu an onunla ilgili hiç bir şey yok. 

"Nate içinde geçerli." dedim soğuk bir sesle. Bugün bir karar vermiştim. Eğer bu insanlarla yaşayacaksam güçlü olmalıydım o eski pısırık korkak bebek gibi ağlayan bir Carly değil, güçlü, kararlı ve özgüven sahibi  bir Carly olmalıydım. Tek yapabileceğim buydu sanırım. 

"İyi geceler Carly" dedi Adam ve arkasına dahi bakmadan ilerledi. 

-----------------------------------

Ertesi gün yine alarmın çirkin,ciyak ciyak sesiyle uyandım. duşumu aldım, koyu renk kotumu giyip üzerime pudra kazağımı giydim ve aşağıya indim. Annem ben uyurken gelmiş olmalı çünkü kahvaltıyı hazırlamıştı. 

"Günaydıııııın" diye seslendi annem neşeli bir sesle. 

"Hayırdır neden bu kadar mutluyuz bakalım?" dedim bende gülerek. 

"Ben burayı gerçekten çok sevdim çok iyi çok güzel bir yer bence iyiki gelmişiz" dedi annem yine gülerek. 

"En azından birimiz mutlu.." dedim kendi kendime.. 

"Efendim? anlamadım canım?" diye sordu annem. İyiki duymamıştı kadıncağız. Yoksa gerçekten üzülürdü. 

"Sevindim diyorum. Yani mutlu oldum senin adına anneciğim." diyip gittim ona sarıldım. 

Annem benim her şeyimdi tek varlığımdı. Annem benim vücut ölçülerime göre daha iyiydi yani ben muhtemelen o yaşa gelince daha kötü olurum. her zaman böle düşünmüşümdür. Altında dizine kadar gelen gri kalem eteği üzerinde de krem rengi gömleğini giymiş, saçlarını da enseden küçük bir topuz yapmıştı. Bu haliyle işe hazır görünüyordu.