Nice To Meet You

Proloog

"Lena, Lena" Rosalie knipte met haar vingers voor het gezicht van haar vriendin. Lena schrok op uit haar gedachten, iets waar ze nog al verzonken in kon raken. Tot grote ergernis van haar vriendin natuurlijk.

"Waar zat je met je gedachten?" Dit keer keek ze Rosalie aan, die met een vragende blik in haar ogen naar haar terug staarde.

"Bij Ibiza al ofzo?" ging Rosalie erop verder.

"Rustig maar Roos, ik zat eerder te denken aan hoe ik mijn ouders over ga halen zodat ik uberhaupt mee mag." Dat legde haar vriendin het zwijgen op. Iets wat je kon vergelijken met een wereldwonder. Ze praatte altijd, behalve bij een begrafenis daar toonde ze wel respect. Bijna lachte Lena om dit wonder. Bijna. Het feit dat ze niet mee mocht naar Ibiza, beïnvloedde nog steeds haar humeur. Die niet al te best was.

Tien minuten later leek Roos nog steeds niet bijgekomen te zijn van haar uitspraak. Even leek het erop alsof Roos iets wilde gaan zeggen, maar ze werd het zwijgen opgelegd door de goddelijke bel. Een zucht van opluchting ontsnapte uit Lena's mond. Ten eerste was ze blij dat wiskunde af was gelopen. En ten tweede was ze blij dat ze het onderwerp Ibiza nog even kon uitstellen. Ook al wist ze dat hij aan in de pauze weer ter spraken zou worden gebracht. En liet de pauze nou net zijn.

Roos kende me goed genoeg en wist dat ze het onderwerp Ibiza, nu even niet moest aansnijden. Dus babbelde ze vrolijk over koetjes en kalfjes, ditjes en datjes. Rosalie en Lena waren niet vriendinnen omdat ze populair waren, nee, ze waren vriendinnen omdat ze elkaar aardig vonden. Erg aardig. Door de jaren heen hadden ze elkaar steeds beter leren kennen en bestond er geen enkele vorm van rivaliteit tegenover elkaar.

Aangekomen in de aula gingen ze aan hun vaste tafel zitten, op hun vaste plekken. Met z'n tweeën begonnen ze een gesprek over die schoenen die ze móesten hebben, en die perfecte nagellak. Tot halverwege de pauze ging dit gesprek door, daarna viel er een korte stilte. Rosalie zuchtte.

"Lena..." begon ze "ik weet dat je het er liever niet over hebt, maar waarom mag je niet mee naar Ibiza?"Om Rosalie voor één keer even te dwarsbomen, zuchtte ze luid. Gewoon omdat ze chagrijnig was. Maar begon toch te vertellen tegen een Rosalie die met gespitste oren naar haar verhaal luisterde.

 "Vorige week toen ik die brief gaf over Ibiza, was ik zo hyper dat ik niet door had dat mijn ouders de hele tijd alleen maar geforceerd glimlachte terwijl ik een vreugdedansje deed. Toen ik eenmaal klaar was met mijn mini feestje, merkte ik pas dat er iets was. Beiden zaten ze op de bank met hun benen over elkaar geslagen en hadden nog niks gezegd. Toen begon de hel. 'Lena' begon mijn moeder 'we hebben besloten, deels omdat dit jaar niet je beste jaar was, dat je niet mee gaat naar Ibiza' 'maar..' begon ik, het enige wat het me opleverde waren een paar strenge blikken van mijn moeder. Mijn moeder vervolgde haar verhaal 'Ook hebben we besloten dat we een keer iets anders willen. Niet in een huisje met alles erop en er aan, maar we gaan naar Frankrijk' Ik sloeg een gilletje van afgrijzen. 'Op een camping, in een tent' en zo ontstond mijn persoonlijke hel" eindigde ik mijn verhaal. Rosalie vloog me om de hals, al jammerend.

Hallo manga's lang proloog!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

Xxx Lise

P.S. Volgende hoofdstuk wordt geschreven door Sophie

Follow, Vote, Comment & Share