Just Friends

Hoofdstuk 14 - "is dit... Jouw huis?"

{Maaike}

Nog een paar straten en we zouden bij Elias' ouders zijn. Ik voelde me gelukkig. Dan denk ik weer aan m'n vader die ik nooit meer ga zien. Mijn moeder, die ik waarschijnlijk ook niet meer zal zien. En wat er verder met mij zal moeten gebeuren. "We zijn er bijna nog maar een paar huizen." Ik forceer een glimlach en breek verder mijn brein op de vragen.

Af en toe zie ik Elias loeren. Maar als ik terugkijk, kijkt hij weer naar beneden. Het verlegen jongetje die ik al vanaf klas 2 kende. Hij was dan niet meer dat kleine jongetje, maar verlegen bleef hij wel. "Stop!" Ik schrik uit mijn gedachten en kijk naar Elias die ze ruw onderbroken had. "Sorry, ik wist niet dat..." "Geeft niet, ik moet maar niet zo dromerig zijn" we stappen over het stenen paadje naar de eikenhouten deur waar de randen mooi afgewerkt zijn met met de hand uitgesneden blaadjes. Hij drukt op de bel.

Krrr. Klik. Draai.

De deur gaat open. Zijn moeder glimlacht eens vriendelijk naar me. "Hallo amy" Ik kijk mijn ogen uit. "Is dit... Jouw huis?" Ik staar verbaasd naar hem. Hij knikt eens. "Volg me." Hij sleurt mijn valiezen door een lange gang. De leegte doet mijn gedachten weer overschakelen in de grauwe wereld waar mijn vader dood is... De hond spurt naar me toe en alle donkere gedachten zijn weg. "Zoooo schattig!!!" Hij lacht eens en we gaan verder. De hond aan mijn zij. Ik vind het grappig hoe hij zo meeslentert door de gangen. "Hier langs deze deur, dat is de logeerkamer. Ik knik en ga naar binnen.

Ik hoor zijn voetstappen verder weg, als een echo. Steeds verder en verder. Ik kijk eens rond. En plof me neer op het bed. Het is net een hotelkamer, met badkamer enal. Ik duw de deur van de badkamer open en bekijk me in de spiegel. "Het eten is binnen 15 min. klaar!!!" Elias' moeder kookt als de beste. Af en toe bracht hij restjes mee naar school, maar op de een of andere reden mocht ik niet naar zijn huis komen... Tja, familiezaken zeker? Ik ga naar mijn koffer en neem de make-up spullen eruit. Mascara. Das wat ik nodigheb.

Ik leg er een flinke laag van op mijn wimpers. Ik ga terug naar m'n valies en raap er een mooi kleedje uit. Eentje in het roze en lichtpaars. Ik trek het aan en ga naar de deur. Mijn haar! Ik neem een borstel en kam het nog eens goed door. Nu ben ik 'ready'. Ik loop de gang door, naar links, naar recht. Ik trek een deur open. "Oef, ik ben er geraakt." Ik knipoog eens naar Elias en ga dan bij hem zitten.

"Je hebt je omgekleed?" "Goed gezien" ik glimlach eens. Hij lacht terug. "Het eten is klaaaaaar" Er stormt een bende jongens naar beneden. Eentje van 18 en eentje van 7. "Mmm... Mammie!!! Dat luikt lekkel", zegt het kleine jongeteje. "Kan hij de 'r' niet goed uitspreken?" Ik praat stilletjes zodat hij het niet zou horen. "Nee hij is gewoon aan het dollen, let maar op." Ik kijk toe.

Elias loopt naar z'n kleine broertje en zegt;" hey klein broertje. Maar als je de 'r' niet kan uitspreken, dan ben je toch nog een klein kleeiiin kindje? Dan kan je toch nog geen grotemenseneten krijgen?" Hij kijkt schuldig naar de grond. "Maar ik kan dat wel!!! 'Rrrrrrrr" Hij knipoogt naar mij en ik knipoog terug. "Waarom knipogen jullie zo?" "Hoe heet je eigenlijk snoesje?" Ik kijk lief naar hem. "Robin!" Hij zet hem neer en snuift alle geuren op. "Mooie naam." Hij glimlacht eens en ruikt verder. "Dus, ma, wat schaft de pot?"

Erik, de oudste, zet hem ook aan tafel en doet met Robin mee. Ik zet me naast Elias. "Worst met patatjes en worteltjes." Mmm... Allemaal in koor. "Het is hier precies altijd gezellig? Maar de vorige keer dat ik bij jullie was, woonden jullie toch ergens anders?" Elias' moeder kijkt eens naar mij en vertelt dan;

M. Staat voor mama dus mama van Elias, E staat voor Elias en ik voor wie het vertelt dus Maaike

M."wel, ja we waren verhuisd, en moesten nog veel verbouwen. Daarom mocht je niet naar hier komen..."

IK."Je kookt zeer lekker."

M." dankje. Dus... Ben je nu al lang samen met Elias?"

E."MAAAA!?!"

M. "Sorry Elias..."

Na een half uurtje eten en vertellen.

M. "Dusss... Je vader is..."

E. "Maaaa!!! Ze is hier om haar gedachten te verzetten."

M. "Oei"

IK "Het geeft niet... U wist het niet.

IK "maar ik heb genoeg is het oké als ik naar boven ga?"

M. "Tuurlijk"

E. "Ik ga mee."

Ik loop naar de deur met Elias achter mij. Trek hem open en volg zo de weg naar "mijn" kamer. "Maaike, weet je nog van dat kusje dat je me tegoed was? Ik draai me om en loop naar hem toe. "Toon me je kamer, dan krijg je er eentje van me, of zelfs meer." Hij grijnst en toont me de richting. Ik volg. De kamer binnen kijk ik rond. "Het is al 21:00!" "Ja we hebben laat gegeten."

Ik zet me op bed en stuur een handkusje naar hem. Hij vangt het op en steekt het weg. Hij komt naar mij en zet hem naast mij. "Mag ik?" Ik knik. Hij geeft me een zacht teder kusje op m'n mond. Ik doe mee, zet me even recht en ga dan op zijn schoot zitten. We kussen nog een hele tijd. Tot 23:00 zelfs!!! "Mag ik misschien bij jou slapen? Zo alleen is niet zo fijn." Hij knikt. Ik neem mijn pyjama en trek hem aan en ga dan vliegensvlug weer naar de kamer van Elias. Hij is al in slaap gevallen. Ik geef hem een kusje op zijn mond en ga dan dicht bij hem liggen.

Jammer dat hij al in slaap gevallen is...

Zo dit was hoofdstuk 14...

Wat vonden jullie ervan?

Ik kan het niet geloven dat we al aan de 825 reads zitten 🙌

Ik draag dit hoofdstuk op aan anne_kissx omdat ze zo veel votes achtergelaten had 👌

Zoals elke keer zeg ik dat ik het SUPER vind als je een commentje 💬 achterlaat met wat je er tot nu toe al van vond...

Natuurlijk zijn votes ⭐️ ook altijd welkom en misschien draag ik het volgende hoofdstuk wel aan jou op 😉

Nou, tot het volgende hoofdstuk zeker?

Xjes Lien ❤️