Just Friends

Hoofdstuk 22 ~ net zoals in de films...

(Elias)
Zenuwachtig fiets ik naar de smoothiebar. Ik bedenk me opeens dat ik niets meeheb voor haar. Misschien een bloemetje? Er was een bloemenwinkeltje een paar straten terug. Damn. Ik stop kordaat waardoor een dametje, rond de 80, tegen mij botst. "Kan je niet opletten met je gzfegdjdj..." Ik hoor het al niet meer. Ik denk na. Opeens voel ik een zacht, maar tegelijk ook hard ding op mijn hoofd, het was net zoals in de films. Het oude dametje zat me te bekogelen met haar handtas. "En als je nog eens gdjdkld..." En weer zijn ze weg. Ik weet niet waarom maar het nadenken weegt zwaar. Ik kijk naar mijn iPhone en zie dat ik nog 10 minuutjes heb. Damn, again. Wanneer (weer op het juiste moment) de dame op mijn iPhone slaat. Ik spring naar het ding en kan het nog net grijpen. Ik beland met een harde knal op de grond. "Zal je leren gjdmlsjdl..." Fiuw, zucht ik. Ik kijk weer hoe laat het is, nog 5 minuten. Ik hol als een gek naar mijn fiets en net op het moment dat ik binnenkom is Lise daar. Ik zet me in zo een stoere houding, dacht ik toch... Ze schreeuwt het uit van het lachen! "En jij! Hahaaa..." Ik kijk naar de grond en met het zien van mijn schoenen denk ik aan hoe ze matchen met Maaike. Mijn broek trilt. Ik kijk op. Lise lacht zich nog steeds te pletter. Ik kijk van wie het bericht is. Maaike. "Dag sweetie! Xx" ik zei het je toch: helderziend. Ik reageer niet en zet me rustig naast lise. "Je weet toch...", probeert Lise te zeggen. "Hm?", onderbreek ik haar. Ze haalt haar gsm boven en zwaait ermee naar mij. "Hier staat het bewijs op dat jij vecht met oude dames!", zegt ze, inhoudend Havana het lachen. Ik knik. "Maar ik doe het in stijl!", lach ik. "Laten we onze smoothie meenemen naar buiten en een wandelingetje maken!", stelt ze voor. Ik knik. We lopen door allerlei straatjes en binnenwegen, en nemen dan een veldbaantje. Recht het onbekende in. Je ziet er niemand. "Het was... Leuk.", zegt ze heel dicht bij mij. Ik voel haar warmte. Haar lippen steeds dichter. Ik kan het niet weerstaan. Het is net een chocolaatje dat al een klein beetje opengetrokken is zodat je het kunt ruiken. Ik kus haar zacht terug. Ik voel de aanwezigheid van haar hand op mijn rug. Man, wat voelt het goed. Ik denk niet aan wat de gevolgen kunnen zijn. Ik denk nu. Niet schuldig. Gewoon doen. Lise verlaat lichtjes mijn lippen. "Ik...", Bazel ik. "Shhh...", en sleurt me mee. Ergens aan een schuurtje stopt ze. "Boven is een boomhut, het is er lekker knus.", zegt ze. Ze toont me de weg. Daar aangekomen zet ze zich neer en laat zich vallen op de zetel en gebaart dat ik naast haar moet gaan zitten. Dat doe ik ook. Ik loop als een rat in de val. "Als je dingen doet die je niet wilt doen, zeg je het maar even..." Ze kust me nu heviger en legt me neer. Ik doe weer mee. Ik vind het erg maar tegelijk ook zo fijn. Haar topje verdwijnt ergens tussen de bankjes. Waar ben ik mee bezig...

Heey lezersss
Hier weer een hoofstukjehh... :)
I hope you like it!
Als altijd, vote ⭐️, Comment 💬 en lees verder!
Team Maaike of team Lise?
Laat weten in de comments...
Byeezzz 👋✌️
Lien 🌺