Rogue

Chapter 3

Most of my college days ay aral, bahay, liwaliw, kain, at of course matulog. A tyical life of a teenager. Walang kahit anong thrill at excitement ang buhay ko.

Yes I do taekwondo, but only as a leisure. Yung almost twice a month lang ang talagang training ko. Yung coach ko naman kasi ang laging sinasabi sa'kin magaling na daw ako para mag-ensayo pa ng maiigi. Kapag may sparring session naman ako ay mabilis ko lang natatalo yung kalaban ko. Hindi sa pagmamayabang pero black belter na 'ko sa edad kong 'to.

My coach is always inviting me to join the national team but I'm always rejecting his offer. That's not my thing, and it's a big hindrance in my studies. I want to be an engineer. That's my goal.

"Erp." Bulong ng seatmate kong lalaki.

"Hmm." Sagot ko nang hindi sya tinitignan. Erp potek, bakla eh.

Last period na naming yung subject for today at talaga namang bored ako sa prof namin. Yung puro kwento lang ang ginagawa.

Sana autobiography nalang ako subject description nito.

"Ang swerte mo no." Siniko nya pa yung balikat ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Bakit naman ako naging swerte? Nanalo ba ko sa lotto ng di ko alam?"

"Hindi. Swerte ka kasi kinakausap ka ni DeAndrea Lee. Bro, THE DeAndrea Lee."

"So? Nag-uusap lang naman kami ah. There's nothing special about it." Napakibit-balikat ako sa sinabi nya.

"Di mo ba napapansin na ikaw lang talaga ang kinakausap nya? Ever since nung first year college palang tayo walang pinapansin yan. Kahit sa mga group activities hindi yan nakikipag-usap sa kahit na sino. And as of now, ikaw palang talaga ang kinausap nya. Usap-usapan sa buong department natin 'to. Akala nga nila nililigawan mo si DeAndrea eh."

Napaisip ako sa mga sinabi nya. Oo nga no, ako lang talaga yung kinausap nya.

Kagaya nga ng binanggit ng tsismoso kong katabi, never talagang nakipag-usap si DeAndrea sa kahit na sino maski prof waley. Kung may sasabihin man sya ay 'yes sir' at 'sure' lang ang manggagaling sa kanya.

Nagtitipid yata ng mga words 'tong si DeAndrea kasi takot maubusan. A thousand words lang ni Eddie Murphy?

Does DeAndrea talking to me makes me special?

Siguro nga kasi ako lang ang nagkaroon ng conversation with miss robot. Gandang robot naman nito shet. Ang sexy, artistahin, ganda ng mata...

"So ano nga bro, nililigawan mo?" My thoughts got interrupted nang muling magsalita yung katabi ko.

"Pre naman, kinausap lang nililigawan agad? Ang advance nyo namang mag-isip."

"Wala namang masama bro kung liligawan mo diba? Kung nagkataon napakahistorical kung sasagutin ka nya at talagang sisikat ka sa department natin." He look so amused while talking.

"Look kung liligawan ko man si DeAndrea ay hindi dahil sa fame. Pake ko naman sa kanila no." Napasulyap ako kay DeAndrea. Magpapaligaw naman kaya 'tong si miss robot? Kumausap nga lang ng tao di nya magawa, yung magpaligaw pa kaya.

"Kung liligawan mo man pare, goodluck." He even patted my shoulder.

Di ko nalang sya pinansin pa. Titig na titig ako sa likod ni DeAndrea. She's seating in front of me pero may isang row ang pagitan namin. Iba na kasi ang seating arrangement namin sa subject na 'to. Kaya ba kitang ligawan? Will a perfect girl like you love a guy like me? Wala namang masamang sumubok diba?