Ο hot γυναικολόγος μου

part 10.

Μετά από εκείνη τη νύχτα όλα στη ζωή μου άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα. Έβγαινα με τον Μάρκο συχνά για καφέ, για φαγητό, για ποτό, αλλά δεν έκανε καμιά εμφανής κίνηση για να με διεκδικήσει. Τα έκανε όλα ύπουλα, κάτι που φυσικά με διεγειρε αρκετά. Έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας και τα πηγαίνουμε τέλεια. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ.

"Και δεν μου λες μικρή, γιατί δεν τα φτιάχνετε; αφού φαίνεται ότι γουστάρετε ο ένας τον άλλον" είπε η Μαρία πειράζοντας με.

"Ρε Μαρία ηρέμησε λίγο και μην φωνάζεις! Θα μας ακούσει!" Είπα με νεύρο ενώ προσπαθούσα να πλύνω την κατσαρόλα. Δύσκολη πολύ. Η μήπως βαριέμαι;

"Πουλάκι μου...άρα θες!!! Επιτέλους το παραδέχεσαι" φώναξε ενθουσιασμενη. Πρέπει να την άκουσε και το παρακάτω τετράγωνο.

"Τι παραδέχεται μόνο σε εσένα;" είπε ο Μάρκος μπαίνοντας καμαρωτος καμαρωτος μέσα στην κουζίνα. Τον κοιτάξαμε και οι δύο περίεργα και ανασηκωσε τα χέρια του σαν να λέει 'τι έκανα πάλι;'.

"Να μην σε νοιάζει! Γυναικείες κουβέντες είναι αυτές!" Είπε αυστηρά η Μαρία και γελάσαμε όλοι. Ξέρουμε πως η Μαρία δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ σοβαρή.

"Καλά καλά. Κορίτσια εγώ θα φύγω για κάτι δουλειές. Να προσέχετε και μην κάψετε το σπίτι" είπε κοιτώντας την μαύρη κατσαρόλα μπροστά μου. Τι; δεν έφταιγα εγώ. Η Μαρία ξέχασε το ρύζι και κάηκε!

"Εντάξει αρχηγέ!" Είπα δυνατά χτυπώντας το πόδι μου κάτω σαν στρατιώτης. Χαμογέλασε και ήρθε από πισω μου. Άφησε ένα τρυφερό φιλί στη βάση της πλάτης μου και αφότου χαιρέτησε τη Μαρία έφυγε. Εκείνη με κοίταγε με ένα γλυκό βλέμμα.

"Γιατί κοιτάς έτσι;" την ρώτησα αν και ήξερα τι θα έλεγε.

"Ταιριάζετε τόσο πολύ. Έχετε μια ιδιαίτερη χημεία μεταξύ σας..Πόσο τυχερή είσαι" είπε και ακούμπησε τους αγκώνες της στον πάγκο και στήριξε το κεφάλι στις παλάμες της.

"Ναι εντάξει. Πήγαινε άπλωσε το πλυντήριο γιατί θα βγουν θαλάσσιοι δεινόσαυροι εκεί μέσα" είπα ενώ ακόμα πάλευα να καθαρίσω την κατσαρόλα. Εκείνη κάτι είπε βγαίνοντας στο μπαλόνι αλλά δεν την άκουσα. Καμιά χαζομάρα θα είπε πάλι. Κλασσικά πράγματα για την Μαρία.

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε σχετικά όμορφα. Κάναμε πολλές δουλειές στο σπίτι και μπορώ να πω πως είναι καλύτερο από ποτέ. Μυρίζει υπέροχα και μου αρέσει. Κατά τις 9 είπα η έρμη να ξαπλώσω λίγο στον καναπέ να ξεκουραστώ για κανένα μισάωρο αλλά πάλι κάποιος με διέκοψε. Τι συμβαίνει; συνέχεια αυτό θα έχουμε; σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα.

"Παρακαλώ;" είπα στην κοπέλα που αντίκρισα στην πόρτα μου. Δεν την γνωρίζω. "Θα θέλατε κάτι;" ειπα χαμογελαστά.

"Ναι, την κυρία Μαρίλια Σταύρου" Είπε ντροπαλά.

"Εγώ είμαι, πέρνα μέσα" έκανα στην άκρη και εκείνη δειλά δειλά πέρασε μέσα. Επεξεργαστηκε τον χώρο και κάθισε στον άνετο καναπέ.

"Πριν μου πεις, θα ήθελες κατι; λίγο νερο; χυμο;" είπα ευγενικά. Με κοίταξε κάπως. Το βλέμμα της φαντάζει κάτι κακό. Ελπίζω να κάνω λάθος.

"Πρέπει να μιλήσουμε πολύ σοβαρά δεσποινίς Μαρίλια" είπε δίχως να απαντήσει σε αυτό που τόσο ευγενικά την είχα ρωτήσει.

"Πώς μπορώ να σε βοηθήσω; με τι έχει να κάνει το θέμα;" είπα και κάθισα απέναντι της.

"Έχει να κάνει με τον Μάρκο, τον Μάρκο Ελευθεριάδη!" Ξεροκαταπια.

💜💜💜💜