I AM THAT SUPPOSED TO BE

EPILOGUE

EPILOGUE

Dominique Margaux's POV

Sobrang tuwa ko ng natapos ang araw ng graduation ko na magkasama at buo kami sa hospital.

Nakatulog kami ng maayos at mahimbing.

But the next day as I opened the spare room na kung saan l ako natutulog if andito ako sa hospital, my morning welcomed me with panicked hospital staffs rushing back and fort in the emergency room.

Hayy naku may panibagong buhay na naman na nasa alanganin.

Naglakad ako ng papunta sa kwarto ni Ayiee. And I open the door with a ready smile on my lips pero biglang na pawi ng makitang walang tao sa bed nya. Bigla akong nakaramdam ng sobra sobrang kaba.

Lumabas ako ng kwarto nya at naglakad lang sa hallway, may gustong pumasok na ideya sa utak ko pero binabale wala ko ito, ayaw tangapin ng utak ko. May nakabangga sa akin na nurse dahil sa pagmamadali. Tinagu-an ko lang sya ng humingi ito ng paumanhin.

At ng pagtingin ko sa harap ko, namilog ang aking mata at bumahid ang sakit sa aking puso. Ang silid na ayaw kong tanggapin na maaaring kinaroroonan ni Ayiesha.

Nanginginig at nilalamig man ang kamay ko, dahan dahan kong binuksan ang emergency room. Bumungad sa akin ang kurtinang transparent na kita sa loob ang mga natatarantang doktor at nurse na nakapalibot sa pasyente na syang dahilan para hindi ko ito makita.

Ginala ko ang aking mata sa silid at nakita ko si tita na mariing nakapikit at yakap ni tito, si kuya breecks na inaalo si Jee na naghihesterya na.

Natigilan ako at nanlaki ang aking mga mata ng marinig ang nakakabinging tunog sa silid na ito. Namanhid ang buong sistema ko na di ko na naramdaman ang sunod sunod na pagpatak ng aking  mga luha. Unti unti kong binaling ang aking tingin sa makinang tumutunog.

"No!!! No!  Hindi pwede!! It can't be" sigaw ko pero hindi gumagalaw ang aking bibig nanatili itong naka awang na di pa rin naniniwala sa nakikita.

Right there in my sight, kitang kita ko ang  pantay na linya sa makinang kumukunekta sa katawan ng pasyente.

Ilang sandali ang lumipas,wala na ang nakakabinging ingay at nakita ko nalang na umiling anh doktor at dahan dahang tinakpan ng puting tela ang taong nakahiga sa kama na wala ng buhay.

"N-nooooooo!!!" Hesterya kong sigaw sabay palahaw ng iyak.

Ang taong nakahiga jan sa kama ay kaibigan ko kaya wala silang karapatang tabunan ito ng puting tela na parang patay.

Hindi yun pwede!

Ng lumabas ang doktor nagtakbuhan sila papunta sa kama at humahagulhol na niyakap si Ayiesha habang ako ay hindi makagalaw sa kinatatayuan ko.

Alam ko naman na mangyayari ito at akala ko napaghandaan ko na pero hindi, walang kapares ang sakit na bumalatay sa puso ko lalo pang nadagdagan ng makita ang pamilya nyang naghihinagpis.

Hindi man katangap-tangap sobrang sakit man pero kailangang tangapin at harapin.

And from that moment I lost a part of me. She may be not right here but she'll always be remembered.

Her fight is already OVER!

________The END____________

LAST WORDS😂

Tapos na bwahahahahahaha!!!
Sorry sa mga wrong grammar and spellings.

PLEASE DO COMMENT AND VOTE!!!
I highly appreciate it.. Kamsahamnida!!

APPRECIATIONS:

Maraming thank you sa mga bumasa at sa mga babasa pa. Sana nagustuhan nyo, promise I'll do better next time. Thank you so much labyoow all😘😘

P.S. natapos ko na at lahat lahat ang mga asawa ko (EXO) di parin naka comeback!!! Anong relate?? Sabi ko wala nga!!!

~ galaxy_sese