Жонгүк бага зэрэг ууртай гаран явлаа................
Маргааш өглөө нь анги дээр BTS-хэн Жонгүкийг эхэл гэж дохих боловч Жонгүк муухай харах суусаар............
Тэхён: эхлээч ээ "амны хайрцгаараа үзүүлэх" хамт сууж байж юу ч хийхгүй тэнэгтээд л хажууд нь байгаад байх юм
Жимин: ямар нэгэн юм хийгээч ээ "шивнэх"
Жин: эхлэлээ тавилдаа
Жонгүк:" аймар ууртайгаар" хөөе Сэхи "муухай харах"
Сэхи: яасан???
Шюга: "духаа цохих" бурхан минь алах гэж байгаа юм шиг ийм аймар хархаар чинь ямар эмэгтэй сайн болох вэ дээ "шивнэх"
Намжүүн: харин тийм ээ ингэж тэнэг харж байснаа би чамд сайн гэх юм бол би Жонгүкийг шууд буудна "шивнэх"
Сэхи: яасан бэ??? хүн дуудчихаад өөдөөс хялалзаад байх юм "муухай харах"
Жонгүк: ........... "Сэхиг хоёр хацраас барж байгаад шууд уруул дээр нь үнсчихлээ"
Сэхи: 0_О
Бүгд: 0_О үүүүүүүүүүүүүүүүүүүүүүү "анги даяараа орилолдон бөөн юм болно"
Яг энэ үетэй зэрэгцэн хонх дугарлаа......
Сэхи: 0_О ч..чи яаж байгаан "Жонгүкийг тас хийтэл нь алгадаад ангиас гаран гүйлээ хацар нь бага зэрэг улайсан байхыг харвал үнэхээр их ичсэн бололтой"
Бүгд: эээээээээээээ "ангиас гарч явах"
Бүх хүүхдүүд ангиас гаран зөвхөн BTS-хэн үлдлээ
Бүгд: 0_О "Жонгүкруу ширтсээр"
Жонгүк: ЯАВ??? ЯМАР НЭГЭН ЮМ ХИЙ ГЭЭД БАЙСАН БОЛОХООР ЧИНЬ ХИЙЧИХЛЭЭ БОЛОО ЮМ БИШ ҮҮ
Хөүд: бид нар ямар чамайг барьж аваад үнс гэсэн үү? Яриа өд гэж байхад чинь
Жонгүк: мэдэхгүй ээ мэдэхгүй би угийн тэр охинд дургүй гэж хэлсэн биз дээ "уурлаад гараад явлаа"
Тэхён: би хийе гээд байхад та нар юу гээд байлаа одоо энэ нэг мангар юмаа хараа ч үнсээд байхдаа яахав дээ ядаж худлаа үнэн ч гэсэн хичээл ярьж түүнтэй яриа өдөх хэрэгтэй байсан юм шүү дээ гэтэл манай мангарын байж байгааг энэ одоо охин өөрийн болгохын тулд үнсдэг гэж хаанаасаа сонссон юм болоо
Намжүүн: харин тийм ээ удах хүчирхийлэх юм байна л даа
Жин: за за өөрөө бодсон юм байгаа байлгүй дээ
YOU ARE READING
/Дууссан/ 💓 Охин найрах төлөвлөгөө 💓
FanfictionEXO BTS тэд мөнхийн өрсөлдөгчид. Яг л гал ус хоёр шиг. Гэвч тэд мөрий тавьсан, харин тавьсан мөрий нь тэднийг салж хагацашгүй сайн найзууд болгоно гэж яаж ч төсөөлөх билээ. . .