Жонгүк: энэ жаалыг "Сэхирүү харах"
Сэхи худлаа ярьсан нь баригдчихсан тул сэдэв өөрчлөн: хайраа хурдан явъя "чирэх"
Зохиолчийн талаас:
Сэхигийн гэрийн гадаа
Жонгүк: за за би явлаа шүү
Сэхи: за "гараас нь атгасаар явуулахыг хүсэхгүй байгаа нь илт бөгөөд 3 настай жоохон охин зайрмаг нэхэж байгаа юм шиг л Жонгүкийн гараас атган зогссоор"
Жонгүк: баяртай "хацар дээр нь үнсээд Сэхирүү хартал толгойн дундуур нь тас хийтэл нь цохиод авах нь тэр"
Сэхи: эмээ та чинь яаж байна aa 0.О????
Эмээ: муу золиг дээр надруу нулимчхаад зугтаачихсан би бүр дахиж харах л юм бол цохиж унагах болно гэж бодчихсон байсан юм гэтэл өө ганц ач охиныг минь үнсчихсэн зогсож байдаг байна шүү
Сэхи: эмээ энэ чинь миний найз залуу "хошуугаа унжуулах"
...........: паххх манай алмас найз залуутай болчихсон юм уу? чамайг тоосныг бодоход энэ нэлээд сумтай залуу байхаа эр эм нь мэдэгдэхгүй манай алмастай үерхэнэ гэдэг нэлээд харааны гажигтайн шинждээ хахаха
Би: агаа та одоо ямар зэвүүн юм бэ?? Дургүй хүрчихлээ "муухай харах"
Минжун: заза уучлаарай хаха гэхдээ энэ залуу яагаад ухаангүй байгаан?
Сэхи: эмээ гэж нэг юм чинь цохиод хаячихсан та гэрт оруулаад өг
Эмээ: наад муу золиг чинь цохиулах юм хийсэн юмаа
Минжун: за за хэхэ хөгжилтэй хүмүүс шүү энэ залуу тэгээд зүгээр юм уу эмнэлэг явахгүй юм уу?
Сэхи: мэдэхгүй ямар ч байсан гэрт оруулаад өг
Эмээ: юуны төлөө гэрээр дүүрэн эмч байгаа билээ дуугүй оруул эмнэлэг гэнэ шүү муу тэнэг золиг эмээ нь бараг хүн амины хэрэг хийчихсэн байхад эмнэлэгт хүргээд өгчих юм бол цагдаа шүүх гээд бөөн юм болно хүн хархаас өмнө оруул
Сэхи: эмээ та одоо ямар аймар юм бэ? хүний найз залууг цохиж унагаачхаад
Гэр дотор:
Минжун: эмээ Сэхи бид гурав ирлээ аан бас хүргэн чинь
Ээж/Сэхи/: хүргэн???? "гал тогооноос гарч ирэх"
Сэхи: эмээ манай найз залууг цохиод унагаасан "хошуугаа унжуулах"
Ээж/Сэхи/: ээж????
YOU ARE READING
/Дууссан/ 💓 Охин найрах төлөвлөгөө 💓
FanfictionEXO BTS тэд мөнхийн өрсөлдөгчид. Яг л гал ус хоёр шиг. Гэвч тэд мөрий тавьсан, харин тавьсан мөрий нь тэднийг салж хагацашгүй сайн найзууд болгоно гэж яаж ч төсөөлөх билээ. . .