Зохиолчийн талаас:
Тэр 2 бүтэн оройжин энэ олон жилийн өрсөлдөөн түүний ард бие биенээсээ нуусан хөгтэй явдал гээд л болсон бүх зүйлсээ ярин татаж унтлаа инээлдэнэ магадгүй энэ андуурал харин ч сайн юм болсон байх үгүй бол тэд хэдий болтол тэмцэлдэх нь тодорхойгүй шүү дээ хэхэ...........
Жонгүк:заз эвлэрсэндээ баяртай байна аль эртнээс л ингэж ярилцдаг байж
Кай:тийм шүү 2лаа танайхруу явах уу?? Тэхёнд харагдъя
Жонгүк:яах гэж 0_О???
Кай:чи бид 2 чинь өнөөдөр болзож байгаа ш дээ "чөтгөрийн инээд"
Жонгүк: нээрээ тийн ш дээ
Кай:2лаа юу ч гэсэн найзууддаа хэлэхгүй шүү за зөвхөн Бэкхён Тэхён 2 л "wink"
Жонгүк: мэдээж ш дээ бусад даа бас гомо гээд ойлгуулчихвал жинхэнэ дуусах байлгүй хаха
Кай:за явцгаая
Жонгүк:Бэкхён тэр 2 ямар ч холбоогүй байвал яах уу??
Кай:асуудалгүй ш дээ 2лаа өнөөдөр тэр 2-н хажууд гомо болж жүжиглэнэ харин тэр холбоотой бол заавал утсаар ярих ч юм уу?? ямар нэг юм хийж бидний тухай асууна ш дээ тэрийг нь л сайн ажиллах хэрэгтэй хэрвээ тэд холбоо барих юм бол бүх юм тодорхой ш дээ тийм биз дээ
Жонгүк:за за
Кай: тэднийг жоохон зовооцгооё хэхэ
Жонгүк:тэгэе өнөөдөр Бэкхён танайд яг ирнэ биз??
Кай:ирнэ сая МСЖ биччихсэн
Жонгүк:за за Тэхён манайд аль хэдийн ирчихсэн байна гэсэн түрүүн ярьсан
Тэд төлөвлөгөөгөө ярьсаар нэг мэдэхэд Жонгүк-н гэрийн гадаа ирчихсэн байлаа
Кай: хөөе2 тэр цонхоор хараад байгаа Тэхён мөн үү?? "цонхруу хальт харах"
Жонгүк: мөн байна "харах"
Кай: одооноос жүжиглэлтээ эхэлж дээ
Жонгүк: яаж
Энэ үед Кай Жонгүк-руу ёжтой харж инээгээд: баяртай "өгзөгрүү нь алгадах"
Жонгүк: баяртай "хуруунуудаа хөдөлгөн айлгүй гэх чинь даллалаа"
Энэ үед цонхоор харж байсан Тэхён: ааааа "амаа дарах" 0_О
Жонгүк өрөөндөө орж ирлээ
Жонгүк: өө Тэхёнаа "аальгүйтэж инээх"
Тэхён: хэхэ "ярвайх" гэнэт яагаад байгаа юм
Жонгүк: "хажууд нь сугадаж суугаад" өнөөдрийн болзоо ямар байсан гэж асуухгүй юмуу "инээх"

ESTÁS LEYENDO
/Дууссан/ 💓 Охин найрах төлөвлөгөө 💓
FanficEXO BTS тэд мөнхийн өрсөлдөгчид. Яг л гал ус хоёр шиг. Гэвч тэд мөрий тавьсан, харин тавьсан мөрий нь тэднийг салж хагацашгүй сайн найзууд болгоно гэж яаж ч төсөөлөх билээ. . .