Undertale//Fioletowa Dusza [PL]

6 | Szczerość

Znaleźliśmy się w jakiejś knajpie. Kiedy tylko potwory zobaczyły Sansa, od razu przywitały go z otwartymi ramionami. Czułam się trochę nie na miejscu. Nigdy nie lubiłam tłocznych miejsc, a szczególnie barów. Przynajmniej to mi wyglądało na bar.

Stałam przy drzwiach, walcząc z narastającą chęcią ucieczki. Kiedy Sans zobaczył, że nie idę za nim podszedł do mnie i chwycił za ramię.

-nie gryzą.

-W-wiem. Po prostu...Nie lubię takich miejsc.

Posłał mi pokrzepiający uśmiech i zaczął ciągnąć w stronę kontuaru. Na szczęście tylko dwa z sześciu krzeseł były zajęte i to te daleko. Więc mogliśmy usiąść i spokojnie porozmawiać.

Kiedy tylko zajęliśmy miejsca przy barze, usłyszałam bardzo dobrze znany mi dźwięk...

Sans natychmiastowo zaczął się śmiać.

-uważaj. dziwacy lubią podkładać poduszki pierdziuszki. - Powiedział, kiedy trochę się uspokoił.

Nie wytrzymałam i sama wybuchnęłam śmichem.

-Jesteś niemożliwy. - Powiedziałam przez śmiech. Byłam mu wdzięczna. Znalazł bardzo dobry sposób na rozluźnienie atmosfery.

-co chcesz zamówić?

-A coś proponujesz?

-ketchup. - Zaśmiałam się.

-A coś innego?

-Burger. Lub frytki.

-Wybieram pierwszą opcję.

-grilbz 2x burger...i ketchup.

-Wiem, że jest dobry, ale żeby go tak bardzo lubić? - Zaśmiałam się, kiedy wzruszył ramionami.

Chwilę później przed nami zostały postawione dwa talerze i butelka ketchupu. Sans od razu ją chwycił, ale zamiast jej wypić skierował ją w moim kierunku.

-chcesz trochę?

-Nie. Smacznego.

Ponownie wzruszył ramionami i wypił ją duszkiem. Ciężko było mi w to uwierzyć, ale widziałam to...chyba.

Rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Wiem, że Sans opowiada naprawdę okropne żarty, ale czasem udało mu się powiedzieć dobry. Zdecydowałam się nawet napić ketchupu. Nie był najgorszy.

Jedna butelka ketchupu za dużo...

-Puk, puk. - Powiedziałam, czując że trochę przesadziłam.

-kto tam?

-Mojżesz.

-jaki mojżesz?

-Mojżesz mi powiedzieć dlaczego się nie śmiejesz?