Karabasan gerçek mi ?

23 8 11
                                    

Bu yazdıklarımı içtenlikle ve olayın içindeymiş gibi oku ve uykusuz kalmaya hazır ol arkadaşım  :)

Geceler mi daha güzeldir yoksa gündüzler mi ?
Hep tartışılan bir konudur bu.
Gece yaktığın sigara ile gündüz yaktığın sigaranın tadı bile farklı olur dimi. Birisi keyiflendirir birisi hüzünlendirir insani. Asla ama asla gece ve gündüz aynı degildir. Yaşanan olaylar tamamen birbirinden farklıdır ki bunun üzerine yaşanmış bir olayı sizlere anlatacağım.
Bir gün okuldan çıktım kütüphaneye gittim. Ders çalışıp biraz da kitap okudum iyice yordum kendimi. Eve gidecek mecalim kalmamıştı fakat başka bişey gelmiyordu aklıma. Yavas yavas evin yolunu tuttum. Okulum ile evin arası 1.5-2 saat arası falandı. O yolu ancak müzik dinleyerek geçirebiliyordum. Eve girer girmez yatağın üzerine bıraktım kendimi. Açlıktan karnım ağrıyor deyim yerindeyse karnım kazınıyordu. Ama kalkcak halim, gücüm yoktu. Uyuya kalmışım hatırlamıyorum. Babam uyandırdı oğlum kalk sofra hazır gel hadi yemek yiyelim dedi. Kalktım hemen sofraya oturup yemek yemeye başladık. Sonra tekrar odama geçip uyumaya karar verdim kafami kaldıracak halim yoktu. Sanki aradan 5 saniye geçmiş gibi babam tekrardan girdi odaya ve ayni kelimeleri sarf etti.
"Oglum kalk sofra hazir".
Şaşkındım yüzün adeta bembeyaz olmuştu.
"Baba az önce gene girdin dimi odaya" dedim.
Hayır daha eve gireli yarim saat oldu sofrayi hazırladım seni uyandırdım diyince hiçbişey farkettirmeden tamam geliyorum diyip gecistirdim olayı ve bir arkadaşımı aradım. Sesi pürüzlü ve soluk geliyordu olayı baştan aşağı anlattim ve tam o sırada babamın içeri girmesiyle arkadaşımın telefonu kapatması bir oldu.
Hadi gel artık dedi ve geri gitti kalktım iki üç lokma atıştırıp tekrar uyumak ve bir an önce sabah olmasını diliyordum. Uyudum evet ama sabah olmadi,olmak bilmiyordu. Sanki uğultu veya değişik sesler geliyordu. Bizim ev biraz tenhada kalır ağaçlık alan,müstakil evler. Babama danışamazdım ,korkmustum arayacak birisini düşünemedim çıldıracaktım neredeyse. Ben her zaman baş ucumdaki cam açık uyurum. Ve birden saçımın üstünde bisey hissettim ve hemen gitti hissettiğim şey her neyse. Ne gözümü açabiliyor nede vücudumu kaldırabiliyordum. Babama bağırmak geçiyordu aklımdan ama ama sesim çıkmıyordu sanki 500 kilo birisi belime oturmuş ağzımı kapatıyordu. Uyumaya çalıştım belki geçer belki rüyadır diye. Hani çoğu zaman rüyada olduğunuzu farkedersiniz ya iste heh bende öyle sanıyordum. Ta ki ayaklarımdan yavas yavas battaniye kayana dek. Sanki o sırada biriside ayağımı tutmuş beni baş ucumdaki gardropa sokmaya çalışıyordu. Hissedebiliyordum. Birisi yavas yavas sürüklüyor gibiydi bedenimi. Şu satırları yazarken bile tuylerim diken diken oldu siz bide o sırada benim halimi görün. Ne yapabilirdim ki. Nasıl geçerdi diye düşünmekten kendimi yiyordum resmen. Ve o anda bir ses duymaya başladım ama anlasilmiyordu boğuk bir ses geliyor ve bir karartı bana yaklaşıyordu gözümü aralayip bakmaya çalışıyordum. Aklıma dualar gelmeye başladı tek tek okudum hiçbişey olmadı ta ki felak ve nas surelerini okuyana dek. Ne oldu bilmiyorum ama birden o iki sureyi okuyunca kendime geldim vucudum hareket ediyoe gözlerim açılıyordu işin garip tarafi ise sabah olmuştu artık. Kuşlar civildiyor horozlar ötüyordu. Sevinçten sigara yaktım ne olduğunu düşündüm tek tek. Aksam babama beni saat kacta sofraya kaldırdın diye sorduğumda ise cok yorgun halin vardi uyandirmadim dedi. Hepsi rüyaymış siz bide bana sorun o rüyayı. Geceleri uyumaktan korkutan bir rüya. Ama ben rüya olduğunu düşünmüyorum sonuçta onlarda bizim gibi canlı göremesek bile varlar. Karabasan mi desem uyku felci mi desem bilmiyorum. Yorgun uyuduğum için vücudumun bana oynadığı bir oyundur belkide.

Teşekkür ederim okuduğunuz için
Huzur dolu geceler sizin olsun 🌼😍

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 22, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Aslında yalnız değilsin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin