Min Yoongi uyanmış etrafına bakıyordu. Başında ağır bir ağrı vardı.Hastanede olduğunufark etmiş olacak ki yerinden sıçradı. Elini başına götürdüğünde sargıdaolduğunu anladı. "Ne oldu bana?" diye düşünmeden edemedi. Tam o esnada içeriye kızıl saçlı, güler yüzlü genç bir adamla bir doktor girdi. Ve Yoongi genç adama bakarken o tamamlanmışlık hissini iliklerine kadar hissetti. Üstü başı yara bereydi ama bu his onu güldürmeye yetti. Ellerini uzatıp ona dokunmak istedi ama bütün büyüyü doktorun konuşması bozdu. "Merhaba Min Yoongi. Nasıl hissediyorsun?" "Şaşkın." "Anlamadım." "Şey efendimiyiyim. Sadece başım ağrıyor." "Çarpmanın etkisiyle olmalı. Tahlil veröntgen sonuçlarınız gayet sağlıklı olduğunuzu söylüyor fakat yine de bir geceliğine misafirimiz olacaksınız. Daha sonra taburcu olabilirsiniz." diyip odadan çıktıdoktor ve Yoongi ile Hoseok'u odada yalnız bıraktı. Aralarında oluşan ölüm sessizliğini Yoongi bozdu "Bu doktor ne çarpmasından bahsediyor?" "Hatırlamıyor musunuz?" "Neyi?" "Size çarptığımı..." "Ah demek bana çarptınız." Yoongi alayla söylediği bu cümleden sonra sırıttı. Bütün acıları yok olmuş gibiydi. "Bana kızmayacak mısınız?" "Ah, hayır. Hatta teşekkürederim. İyiki bana çarptınız." "Ne?! Nasıl yani?" "Ne, ne?" "Az evvel resmen bana size çarptığım için teşekkür ettiniz." "BEN ONU SESLİ Mİ SÖYLEDİM?" "Evet biraz öyle oldu." Yoongi utancından kızarırken Hoseok içten gülümsemesini durduramıyordu.
♧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
