Çantasından çıkardığıkitabın siyah ciltli ve üzerinde hiç bir yazı bulunmayan kapağını kaldırdı, kendisinietkileyen o söze bir daha baktı ve sayfayı çevirip kitabı okumaya başladı.
"Jung Hoseok alnına dökülen kırmızı saçlarını aynada kendine bakarak son bir kez düzeltti. Bugün diğer günlere nazaran erken kalkmıştı çünkü kliniği fazla kalabalık olacaktı. Meslektaşları yaptığı mesleğin zorlukları hakkında sürekli dert yakınırken Hoseok'un hastalarını aklından çıkaramama gibi bir huyu vardı. Mesleğini hayatının her anında yapabilirdi, mesleğine fazla aşıktı Hoseok. Küçük ve sevimli dairesinden çıkıp merdivenleri indi. Apartman kapısını açıp derinbir nefes aldı ve arabasına bindi. Her sabah gittiği yoldan gitmek istemedi çünkü artık biliyordu ki o yolun trafiğinden ancak öğle vaktinde kurtulabilirdi. Bu yüzden - onu fazlasıyla ürkütse de - uzun bir yol boyunca ilerleyen mezarlık yolunu tercih etti. Bu yol diğer yola göre daha sakindi. Arabalar tek tük idi. Bu yüzden arabanın hızını arttırmanın birzararıolmayacağını düşündü. Gaza bastığında hızlanan arabasıyla bir müddet ilerledi. Ta ki tutmayan frenleri yüzünden güzel yüzlü bir çocuğa çarpana kadar."
♧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
