Mezarlığın çıkış kapısına doğru ilerliyordu. Bugün diğer günlere nazaran pek bir neşeliydi Yoongi. Bütün bu duygulardan, dünyanın yükünden kurtulacağını bildiği içindi neşesi belki de. Zira annesine anlattıktan sonra daha da hafiflemişti. Islık çalarak yürüyordu, adımlarını uzun zamandır hiç bu kadar özgüvenle atmamıştı. "Niye daha önce aklıma gelmedi ki bu?" diye düşünürken kahkahalarını durduramıyordu. Deliden farksızdı durumu. Derken ayakkabısına çarpan sert bir cisim duraksamasına neden oldu. Başını eğip baktığında yerde duran şeyin bir kitap olduğunu gördü. Yerden kitabı alıp şaşkın bakışlarla incelemeye başladı. İlk sayfada yazan kısa yazı dikkatini çekmişti.
"Sanki hiç olmamış gibi" bu cümle tüylerinin ürpermesine neden olmuştu Yoongi'nin. Çünkü hiç olmamış gibi davranamamıştı ömrü boyunca. Yaşadığı hayatı çokça kafaya takan birisiydi o. Rahat tavırlarının arkasında gizlediği bambaşka bir Yoongi vardı. Ve o Yoongi şu an bu kitabı fena merak ediyordu.
♧
