my bestfriend/boyfriend

Chapter 31: "edi buntis ka!"

after 3 weeks...

umagang-umaga, nagsusuka ako.

"ano bang nangyayari sayo?" tanong ni ate..

"ewan ko. ansakit ng tyan ko. nasusuka talaga ako."

"naku may nasesense ako." pa english english pa si ate.

"huh? anu naman yun?"

"nitong nagdaang araw, nagsusuka ka, nagtatakaw ka, tulog ka ng tulog, minsan pabago bago ugali mo, nahihilo ka madlas, at ngayon? ngayon ko lang nakitang tumataba ka."

napaisip ako ng malalim habang nakayuko pa ako sa lababo.

nagdugtong dugtong yung mga sinabi ni ate.

kinakabahan ako,

"a-anong ibig s-sabihin mo dun ate?"

"alam mo na yun. alam mo naman yun eh."

shit. anung alam ko? tama ba yung naiisip ko?

"h-hindi ko alam a-ate.." nauutal na ko.

"edi buntis ka!"

"shh! ang ingay mo ate!" tinakpan ko ung bibig nya.

nanggigilid na yung luha ko. natatakot ako kasi bka pagalitan ako nila mamy. pero expected ko na un. hndi pwedeng hndi mapapagalitan. huhu

niyakap ako ni ate. as a sign ng comfort.

"shh.wag ka umiyak.. buti ka nga magkakaanak ka eh, ako hndi pa. masaya ko para sa'yo."

"huhuhu, ate... huhuhu"

"shh. pero kung ako nanay mo, mas mauunawaan kita. kasi hndi naman dapat pangunahan ng galit yan eh. blessing yang baby mo sa'yo. sa inyo. ----- teka, sino ba ang ama nyan?"

patuloy pa rin ang pag iyak ko.

"s-si Richard ate." huhuhu. :'(

pinatatahan ako ni ate hanggang sa kumalma ako.

maya-maya dumating si mamy.

"oh anong inaarte nyan?"

"Ash, pumasok ka sa kwarto." bulong sakin ni ate.

"h-ha? ate, :( wag mo muna sabihin, natatakot ako. :'("

"shh. ako bahala. sige na. wag ka matakot." pabulong ulit sakin ni ate.

maya maya narinig ko hinahanap ako ni mamy. sumisigaw sya to the highest point ng boses nya.

at pumasok na sya ng kwarto.

"walang hiyang babae ka! hinayaan kitang mag boyfriend tapos eto isusukli mo sakin!!! san ako nagkulang? di naman ako nag sawang pangaralan ka! anong klaseng babae ka?!!! ano na lang iisipin ng mga kapit bahay? ng mga kasamahan ko sa trabaho? na wala akong kwentang ina???!!! na hindi ko napangaralan ang anak ko ha?!! kaisa isang babae ka pa naman tapos ganyan ka!! sagutin mo akoooooo!!!!"

sabay sabunot sa akin ni mamy. 

hinawakan ko ung ulo ko at umiiyak. hawak hawak ko ang tiyan ko habang sinasabi sa baby ko na "wag ka mag alala baby, malalampasan natin to. blessing ka sa amin ng daddy mo."

"sorry mamy," nanginginig kong sabi. "nagkamali ako. hndi ko rin po inaasahan ang nangyari. magalit po kayo kung magalit, gusto ko lang po mula sa inyo ay pag unawa."

"pag unawa?!!! paano kita mauunawaan? ni hindi mo nirespeto ang mga sinabi ko sa'yo!! yun din ang gusto ko mula sayo! ang sundin mo lahat ng pangaral ko!!!" galit na galit talaga si mamy.

sasaktan na sana ako ni mamy nang...

"tama na ate! wag nyo nang saktan si Ashley, makakasama sa bata yun. unawain muna natin ang sitwasyon nya ngaun. wag nyo isipin ang sasabihin ng iba. gusto nyo bang pagkatapos pag usapan si Ashley ay sabihin din nila na pinabayaan nyo si Ashley? mas lalong lalabas na wala kayong kwentang magulang db ate?  wag kayo magalit sa akin. pinapaliwanag ko ang side ng anak nyo. dahil nasaksihan ko ang pagbubuntis nya. nakita ko lahat ng sintomas ng pagbubuntis sa kanya. ate unawain mo muna si Ashley. o kaya magbigay ka ng kapalit sa pang unawa mo."

si ate. hay. buti pa sya. sana sya na lang ang nanay ko. kahit hndi ko sya kadugo, nararamdaman ko ang pang unawa nya. :(

huminahon si mamy.

"osige. Ashley, tumingin ka sakin," tumingin ako kay mamy. "mula ngayon, maghiwalay kayo ni Richard."

nagulat ako sa sinabi ni mamy na yun. O.o

"pero mamy, sya ung ama ng anak ko!"

"wla akong pakialam! wala kang kinabukasan sa lalakeng yan!"

yung mundo ko parang guguho na.

pano ko mapapalaki ang baby ko kung wala syang ama?

Richard ko, huhu. pano na ako? mahirap pag wala ka. :'(