my bestfriend/boyfriend

Chapter 33: Kate, sabihin mo nga sakin mahal mo pa ako.

after few months..

isang araw sa school..

mag isa lang ako dito sa information section ng school.

"uhm, ate may nakaupo ba dito?" tinuturo ng babae yung upuan sa tabi ko.

nginitian ko sya. "wala po. :)"

"paupo po ah." sabi ng isa pang babae.

"cge lang po. :)"

habang nagrereview ako, naririnig kong pinag uusapan nila si Richard.

"ang gwapo talga nya grabe. may girlfriend daw yun eh. pero break na cla. yun nga lang di ko alam kung bakit."

di ako makapag focus sa nirereview ko dahil naririnig ko ung pinag uusapan nila at kilala ko pa kung sino.

"ahm, ate, kilala mo ba yun?"

"a-ah, sino?" wari hndi ko alam ang pinag uusapan nila.

"si Richard?"

"a-ah, o-oo, kilala ko sya."

"talaga? close kayo?" kilig na tanong nung babae.

"uhm, hndi masyado eh."

"ui ayun sya oh! shit! kinikilig ako! ang gwapo talaga!"

"ayan na! ayan na! malapit sa table natin! gosh!"

habang sinasabi nila yun, palakas ng palakas yung tibok ng puso ko.

nakita ko sya sa kabilang table namin.

at dahil di na rin ako makapag concentrate sa nirereview ko, tumayo ako.

"uhm, ate, una na ko wah, may klase na kasi ako eh."

"osige bye ate"

isa lang ang pumansin sakin, ung dalawa kasing kasama nya busyng busy kakatingin kay Richard..

naglakad na ko palabas ng section para di na ko makita ni Richard at para maiwasan na rin sya.

"Kate!"

alam kong sya yung tumatawag sakin.

"kate!"

blah blah blah

"Ashley!"

argh wala wala wala

"ASHLEY KATE GUTTIEREZ!"

napahinto ako.

nasa likod ko na pala sya nun.

"oh bakit?"

"bat mo ko iniiwasan? ayaw mo na ba sakin?"

"hndi sa ayaw ko sayo. sige na bumalik ka na dun, baka sabihin nung mga kasama ko sa table kanina, dineny ko pang kaclose kita."

"huh?"

"wala. sige na may klase pa ako."

"Kate, sabihin mo nga sakin mahal mo pa ako."

di ako kumikibo.

"Kate, sabihin mo sakin, kailangan mo ako."

di pa rin ako nagsasalita pero nanggigilid na luha ko.

"KATE! sabihin mo sakin miss mo ako!!!"

di ko na mapigilan pa kaya nasabi ko lahat nang pinapasabi nya.

"OO RICHARD! MAHAL KITA HIGIT PA SA BUHAY KO AT NG ANAK NATIN! KAILANGAN KITA NGAYONG MARAMI AKONG PINAGDADAANAN AT OO MISS KO LAHAT SAYO! bat kasi kailangan pang pagdaanan to! huhuhu"

sumabog na ang puso ko at ang luha ko dahil matagal ko nang tinatago lahat ng iyon.

"oh my gosh!"

"oh no!"

"not that!!!"

sabi nung tatlong nakatable ko kanina. sinundan pala nila si Richard.

"that's impossible!" dadgdag pa nung isa.

pero wala akong pakialam sa kanila dahil ang mas nangingibabaw ngayon ay yung nararamdaman ko.

niyakap ako ng mahigpit ni Richard. hndi na nya iniintindi kung PDA nanaman kami o ano.