77th HungerGames 'Can i live without you?' (NL)

Chapter 2

Ik droom over Prim. 'Prim, blijf leven, neem geen etennaan, dan valt je naam nog vaker. Dit had ik gezegt toen ik afsheid moest nemen. Niet lang daarna kwam Gale. Ik wou dat ik hem anders behandeld had. 'Gale,' ik probeer het stuk mooier te maken. 'Ik kon terug, en ik blijf van je houden, voor altijd.'  Lekker. ik ben nat van het zweet. 'Hee Katniss! Eindelijk wakker?' hoor ik Peeta naast me zeggen. 'Hè? Peeta, hoelaat is het?' Vraag ik. 'Bijna 12 uur.' Antwoord Peeta. Het is bijna middag. 'Ik hou van je.' Zeg ik lief en geef hem een kusje. 'Waar droomde je over?' 'Over Prim en Gale. Over hoe ik eigenlijk afscheid van ze had moeten nemen. Met de eerste spelen.' Hij knikt begrijpelijk. De eerste spelen waren klote spelen. Niet de allereerste spelen naartuurlijk. Maar de 74ste spelen. 'Ik begrijp je, ik had ook anders moeten doen tegen mijn familie.' 'Nee Peeta, je ouders sloegen je toen je mij je brood gaf. Je hielp me. Ik zou die tijd een moord doen voor dat brood.' Dat zal ik echt doen. Prim had als klein meisje veel eten nodig. 'Ik wou dat we toen we klein waren al beste vrienden waren.' Peeta kijkt me aan. 'Ik ook, je bent de liefst en de mooiste jongen die er bestaat!' 'En jij het mooiste meisje.' Ik begin te blozen. 'Dankje.' Ik geef hem een kus. 'Hier, ik heb je kleren al klaargelegd.' 'Dankje.' mompel ik. Het is een mooie jurk, hij lijkt op mijn trouw jurk, maar dan korter. Dat is waar ook, vandaag is de boete.Mijn tweede jaar als mentor gaat vandaag beginnen.

Vorig jaar was een hel. De tributen uit 12, Dion en Madge, waren vreselijk. Dion was 14, en Madge 18. Madge was mijn vroegere vriendin, de dochter van de burgemeester. Ze was even oud als mij. Dion was als derde al dood en Madge zat wel bij de laatste acht, ze ging als 20ste dood.

Ik loop naar de badkamer en douche me snel. Ik trek het jurkje aan met een paar hakken en een wit tasje. Glanzend wit. Ik vlecht mijn haren en loop naar beneden. Ons huis in winaarswijk is groot. Tot je 18de mag je bij je ouders wonen, daarna gaan je ouders terug naar de plek waar ze altijd gewoont hebben. Hebben ze gewonnen, gaan ze naar een ander huis in winaarswijk. Anders gaan ze, zoals mijn moeder, in de Laag wonen. 'Peeta, gaan we?' Vraag ik. 'Even wachten tot Effie komt,' Peeta glimlacht. 'Ik ga nog even een taart glazuren, tot zo!' Ik knik en weg is hij.

Niet veel later komt Effie Prul. Ik doe snel open. Effie haat wachten. Net als ik, trouwens. 'Hee Effie!' Effie haat mijn "Hee", dus doe ik het maar lekker vaak. 'Katniss, lang niet gezien! Klaar voor de grote dag?' Ik zucht. Effie vind het blijkbaar nog steeds zo leuk. 'Ja, vind je mijn jurk mooi? Heeft Cinna gemaakt.' Ik draai een klein rondje. Vuurvonkjes spatten van de jurk af. 'Geweldig! Hoe doet die man het toch?' Ik haal mijn schouders op. 'Kom verder.' Zeg ik als het stil wordt. Effie loopt naar de keuken en gaat zitten. 'Koffie?' Vraag ik. Effie knikt. Ik zet een kopje koffie en geef hem daarna aan Effie. 'Dankjewel.' Effie neemt een slokje. 'Zo terug.' Mompel ik en loop naar de bakkerij van Peeta. 'Peeta, Effie is er! Mag ik wat koekjes pakken?' Roep ik naar Peeta. 'Is goed!' Zegt hij en loopt naar me toe. 'Pak deze maar.' Hij wijst naar koekjes met een prachtig patroon. De Spotgaai. Ik knik en Peeta laat ze in een zak vallen. 'Dankjewel,' Mompel ik. 'Kom je zo? Effie wacht op je.'

Ik loop weer naar Effie toe. 'Hier, er staat een spotgaai op.' Ik glimlach terwijl ik de koekjes op een schaal gooi. 'Komen jullie?' Vraagt Effie als Peeta er is. Ik knik en loop haar achterna. Nu zie ik pas dat Peeta een net pak aan heeft. Dezelfde witte kleur als mijn jurk. 'Kom, kom. In de auto!' 'Ja Effie, we komen.' Ik loop hand in hand met Peeta naar de auto. Het is een soort koets. Als we alle drie zitten, rijd de koets al snel weg.

'We zijn er.' Zegt een grommende stem. De bestuurder. Ik neem Peeta's hand aan en stap uit. Het is nog ongeveer 3 minuten lopen naar het gerechtsgebouw waar alles gaat gebeuren. De helft van de kinderen staat al op zijn plek. En 2 van die gaan waarschijnlijk dood, denk ik. Vreselijk. 'Fijne Honger spelen!' Zegt Effie opgewekt, 'En mogen de kansen ímmer in je voordel zijn!' Haar stem galmt door de microfoon. Ja, dat is dezelfde Effie twee jaar geleden. 'Zoals gewoonlijk, meisjes eerst!' Zegt ze terwijl ze naar de bol met meisjes loopt. Ik houd stevig de hand van Peeta vast. 'Nellie Bladi!' Een meisje helemaal voor aan loopt naar vorig. Emotieloos. Ze is 12, Prim moest huilen, het lijkt of zij het wil. 'Hallo Nellie! Hoe oud ben jij?' Effie zorgt dat de microfoon op Nellie gericht staat. '12, mevrouw.' Ze is freaking 12! Ze hoort te leren over de spelen, niet mee te doen! 'En dan nu de jongens!' Effie loopt naar de bol met jongens namen. 'Xandie Niall!' Een gespierde jongen van 16 loopt naar voren. Ook emotieloos. Dus dit zijn de tributen van dit jaar. De beste tributen ooit.

********************

Halloo! Weer een nieuw hoofdstuk! Ik hoop dat dit lang genoeg is, ik heb al eel een beetje ervaring met wattpad, dat eel gelukkig. Maar wat vinden jullie leuk? Laat het achter in de comments! Nou tot morgen met een nieuw hoofdstukkie

X- Manon