Yıllardır tanımadığım arkadaşım

Tipini yediğiim :)))

Eve dönerken biraz geç olduğunu fark ettim. Onun yanında zaman neden bu kadar çabuk geçiyordu?

Bilemiyorum.. 

Eve doğru yürürken elini belimde hissettim. Şaşırdığımı fak eymiş olacak ki

- Rahatsız olduysan elimi çekebilirim? Sorar gözlerle bana bakarken gülümsedim

- Problem değil nasıl olsa arkadaşız :)

- Mertten -

Arkadaşız dediğinde hissettiğim şeyi daha önce hiç hisetmedim. Hey daha tanışalı çok az olmuştu bunu hissetmem normalmi?  Onu dediğinde yapabildiğim tek şey gülümsemek oldu.

-Hey ne kadar bizde kalıcaksın? Şey yani kalıcaksınız :/

Yüzü kızardı yerim ya. Az önce tuzla buz olan kalbimde şimdi güller açıyordu. Sarışınlardan hoşlanmazdım ama Öyküdeki bi şey beni ona yaklaştırıyordu. 

-Yaz bitene kadar burdayız şirine. Dediğimde boynuma sarıldı öylece kalmıştım. Ellerimi beline doladığımda onu döndürdüm. Sanki sürekli yanımdaymış yeni tanışmamışız gibiydi. Hayır bu hoşlanma değildi. Belki, bilmiyorum.. 

Eve döndüğümüzde kapıyı annesi açtı içeri girdiğimizde yemek yazırdı. Oturup yemek yedik ve koltukta duran hediye paketini görünce gülümsedim onu hiç görmesemde tahmin ederek annemle bir hediye seçtik. Umarım beğenir...