MAFYA ? "SON GAZ DEVAM "

"ZOR KARARLAR"

Ekin

Elinin kolunun bağlanması ve yapabileceğin birseyin olmaması başıma gelen belki de ilk olaydı ama biz ela ile bununda üstesinden gelirdik biliyorum bunu da arkamız da bırakacağımız bi ani olacak sabır..

Hastane dönüşü eve gitmeye cesaret edemedim şirkete gidip biraz kafami toplamak belkide en iyisi olacaktı. Sesler , kalabalık bunlar boştu duymak istemedikten sonra heryer sessizliğe bürünmüştü âdeta odamdaki deri koltuğa uzanmış amaçsızca tavanı seyrediyordum. Belki de bir cevap bulabilirdim veya bir teselli şuan için ikisinede ihtiyacım vardı . Kapı çalınca gözlerimi tavandan kapıya doğru yönlendirdim.

Hare elinde mavi kapaklı bir dosya ile içeri girdiğinde beni masamda aradı bi sure sonra gözleri beni bulunca gülümseyip yanıma doğru geldi.

"Kusura bakmayın rahatsız ediyorum ama geçen haftanın maliye raporlarını istemiştiniz ya onları getirdim."

"Bakarım ben sonra masaya koyabilirsin "

"Haddimi asmak gibi olmazsa bisey sorabilir miyim ?"

"Dinliyorum hare "

"Yaklaşık 2 haftadır sanki hic uyumuyor gibisiniz canınızı sıkan bi durum mu var acaba yardımcı olabileceğim birşeyse eğer.."

"Benim bile elimden gelen bisey yokken sen ne yapabilirsin ki hare?"

"En azından sizi dinleyebilirim anlatmak iyi gelir belki "

"Konuşması bile o kadar zor ve can yakıcı hare .... ela ela çok hasta ve ben bunu ona daha soyleyemedim "

Gözümden akan yaşları belli etmeden silmeye çalıştım artik ne kadar saklayabilirdim bilmiyorum ama .. hare bi sure sessizce yüzümü inceledi zaten ne demesini bekliyordum ki insanlar boyle durumlarda ne diyerek teselli olurlardı ki ?

"Bu durumu ona çok geçmeden söylemeniz lazim biliyorsunuz ekin bey "

"Farkındayım ama daha bu gerçekle ben zor yüzleşiyorum onun o hasta bünyesi bunu kaldırır mi bilmiyorum "

"Bu sonuçta onun hayati ve bununla ne kadar cabuk yüzleşirse kendini toplaması da o kadar cabuk olur ekin bey hem bunu bilipte ondan sakladığınızı öğrendiğinde iste asil o zaman kırılır kalbi "

"Ben ben ona nasıl derim ölebilirsin belki diye nasil derim hare "

İnsanin sevdiğini kaybetmesi durumu sen ne aci dolu bir olaymışsın benim bu tas kalbim buna dayanamayacak kadar kırılgan çıktı..

Hare ile konuşmamız sadece bu kadar sürmüştü . Haklıydı ama korkuyordum onu kaybetmekten korkuyordum.

Eve geldiğimde kendimi toparlamaya çalıştım. Bu gece söyleyecektim elaya...

Kapıyı anahtarımla açıp içeri girdiğimde mutfaktan bir tencere sesi gelmişti. Mutfaga doğru ilerleyip kapıya yaslandım.

Sevdiğim kadın onun o narin vücudu büyük mutfakta kaybolmuscasina sağa sola savruluyordu . Herşeyden habersiz bizim için yemek yapmaya calisyordu. Saçını herzaman yaptığı gibi ensesinde ufak bir topuz yapmıştı. Tatlıydı.. zaten o her haliyle güzel oluyordu.

Ben dalmış bir halde onu izlerken geldiğimi farkettiğinde koşup bana sarıldı.

"Benim kocamm eve gelmiş miiiii "

Güçlü olmalıydım . Onu bu hastalıkta yanlız bırakmayıp aksine destek olmalıydım. Yapabilirdim değil mi ?

"Hosbuldum canım "

Bir iki saniye yüzümü inceledikten sonra yüzü soru sormaya hazır bir vaziyet almıştı . İste geliyor ahiret soruları ..

"Canım bana anlatmak istediğin bisey var mi ?"

Bu kadar erken olamazdı ..

"Hayır neden sordun ki ?"

Aferim bana cidden soruya soru ile cevap verde iyice kuşkulansın aferim. Kaşlarını çattı.

"Ah tatlım seni herzaman dinlemeye hazırım biliyorsun evet benim çenem den sana anlatmaya pek fırsat kalmıyor olabilir ama zaten ben seni konuşmadan da anlayabiliyorum. Yani tatlım bizde leb demeden corum anlatabildim mı belli bisey olmuş ama klasik bana yine anlatabileceğin bisey değildir. Demi .. hadi ellerini yıka yemek yiyelim "

Ah kadın .. kadınım ben bu güler yüzü nasıl solduracagim nasıl diyeceğim öleceksin diye .. nasıl gideceksin beni sensiz bırakıp. Beynim yerinden çıkacak kadar agriyor du mantıklı bir karar vermem gerekiyordu. Ona en doğru zamanda söylemeliydim. Bir çözüm bulduğum da..