054*: neden bu kadar üzgünsün?
A: Kimsin?
054*: kim olduğumun ne önemi var?
A: Elbette önemi var. Kimsin?
A: Numaramı nerden buldun?
054*: üzgünsün. bu daha önemli değil mi?
A: Bak üzgün olmama neden bu kadar takıldın bilmiyorum ama tanımadığım ins...
Okula doğru adımlarımı sıklaştırırken anonimi düşünüyordum. Kim olabilirdi ? Benimle derdi gerçekten neydi? Onu düşünmek güncel sorunlarımdan uzaklaştırmış olabilirdi bu iyi bir şeydi ama yine de kim olduğunu bilememek beni deli ediyordu.
Okulun bahçesine tam adım atacağım sıra da onunla göz göze geldim.
Saçları darmadağın, göz altları her zamanki gibi mor, bakışları umursamaz Can Çınar...
Bakışlarını benden çekti ve adımlarını hızlandırdı.
Kalbim heyecanımdan dolayı hızla atarken o yanımdan geçmişti bile. Bakışlarının bana rastgele değişi bile beni nasıl bu kadar heyecanlandırabilirdi aklım almıyordu.
Ondan yaklaşık bir senedir hoşlanıyordum.
Onu cam kenarında oturuyor oluşumdan dolayı bahçede arkadaşları ile otururken izleme fırsatım çok olmuştu. Tarih dersindeydik ve onlar kendi arasında o kadar çok gülüyorlardı ki gürültülü kahkahaları sınıftaki öğretmenin bile dikkatini çekmişti. O sırada ben de onu ilk kez görme fırsatı yakalamıştım.
Arkadaşları arasında en içten gülen sanki o gibiydi. Diğerlerinde gördüğüm yapmacıklık onda hiç yoktu. O çok doğaldı. Kafasını geriye yatırmış, nasıl gözükeceği konusunda bir kaygısı olmadan içinden geldiğince beyaz dişleri ile katıla katıla gülerken ben öylece kalakalmıştım. Bu kadar hoş bir görüntü daha önce görmemiştim ve kalbimi ağzıma getiren bu duyguyu anlamlandıramamıştım. İlk kez yaşadığım bir şeydi.
Hissettiğim bu duygudan dolayı günlerce kendime kızmıştım.
Ondan hoşlanmam saçmalıktı çünkü herkes ondan hoşlanıyordu ve ben de dolaylı yoldan herkes oluyordum. Bunu kabullenemeyip ondan hoşlanmamaya çalıştım. O yüzden bir kaç ay boyunca onla denk gelmemek için , onu düşünmemek için çabaladım kısaca ona olan hoşlantımı yok saydım.
Daha sonra ise bunun beni yorduğunu fark edip herhangi bir çabaya girmedim ve akışına bıraktım.
Onunla okulda bazen denk geliyorduk ve bu ondan daha çok hoşlanmama sebebiyet veriyordu. Kim bilir onu daha çok görme gibi bir çabam olsaydı ne yapardım?
Kafamı iki yana salladım ve sınıfa girdim. Düşünmekten sınıfa geldiğimi yeni fark ediyordum. Arka cebime attığım telefonumdan titreme gelince telefonu çıkardım.
054*: beni hala nasıl rehberine kaydetmezsin sen
054*: ilerleme kaydetmişken üstelik
A: Sana nasıl hitap edeceğimi bile bilemiyorum
A: Nasıl kaydetmemi beklersin?
054*: pekala Y nasıl :p
Görüldü 08:31 (✔️✔️)
Mesaj yazmadan uygulamadan çıktım ve onu Y diye kaydedip omuz silktim.
Onu kaydedip kaydetmemem çokta önemli değildi.
Y:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Y: hadi ama
Y: saatlerce bakabileceğim bir fotoğrafını hak etmiştim :(
Y: tamam Lanayı ben de severim ama
Y: sonunda elimde gerçek bir fotoğrafın olacaktı
Y: bunu bana neden yaptın
Sesli bir nefes verdim. Aslında beni o fotoğrafta görmesi gerekirdi. Çünkü benim o fotoğrafta gördüğüm tek şey kendimdi.
