Dedeler Sağolsun!

Tanıtım

Bu hikayemi canım istediği için yazıyorum. Yayinlayabildigim kadar yayinlayacagim. Ikinci hikayem. 1. Bölüm den kesitler var aşağıda İYİ OKUMALAR ☺

Anne ve baba ilgisi görmemiş ben küçük yaşımda dedemin yanına gönderilmiştim. Küçük yaşım derken 10-11 veya 3-4 den bahsetmiyorum. Tamı tamına 1.5 yaşımdan bahsediyorum. Evet doğru duydunuz. Hangi anne baba çocuğunu arkasına bile bakmadan o yaşında yalnız bırakır? Tabiki benim ailem(!)...

Sağolsun dedem bana 19 yaşıma kadar baktı. Onu şuan o kadar özlüyorum ki. Keşke o lanet hastalığa yakalanıp beni bırakıp gitmeseydi. Tonton yanaklarıyla o kadar masumdu ki. Yeşil gözleriyle bana bakarken biran da gözümün önünde yığılışı gözümün önünde hala.

*

O mektubu okuduktan sonra İzmir' deki tüm Yeşil Huzurevlerini araştırdım. Ne yazık ki bir tane bile Yeşil Huzurevi diye bir yer çıkmadı. Tamı tamına 4 aylık bir araştırmadan sonra Turkiye'deki 81 ildeki bütün Yeşil Huzurevlerinin bulunduğu bir liste yaptım. Bu Huzur evlerini tek tek arayıp Ahmet Çetiner'in bulunduğu iki şehir buldum. Birisi Istanbul'da iken diğeri Van'da.

*

Ve şuan oradayım. Yani tam Yeşil Huzurevinin karşısında... Tamı tamına 4 aydır bunun için uğraştım. Dedem vasiyet kağıdında da özel olarak belirttiği için mecbur 4 ayımı buna harcadım.

Dedem öldüğünde 18 ime gireli birkaç ay oluyordu. 18 yaşıma girdiğim için dedemin aldığı kırmızı mini cooper ile buraya gelmiştim. Daha buraya neden geldiğimi bile bilmiyordum. Ama bu adam dedem ile konuştuğuna göre bu adamla konusmaliyim.