Babam ve annemin 20. evlilik yıldönümüydü. Bu durumdan tüm ev halkı mutluydu. Çünkü onlar şehir dışına gidince evde yalnız kalacaktım ve bu benim için büyük bir fırsattı. Evde bir parti vermeyi planlıyordum. Ve o akşam 6.00'da gitme vakitleri gelmişti. Onları acelece başımdan savuşturup yolladım çünkü parti için sabırsızlanıyordum. Öncelikle televizyonda müzik listemi ayarlamalıydım. Siyah koca ekrana yaklaştım. Televizyon kapalıydı. Tam onu açmak için "on" düğmesine basacaktım ki o garip yansımayı gördüm. Upuzun saçları yüzünün görünmesini engelliyordu. Hareketsizce kalakalmıştım. Gözlerimle onu yukardan aşağıya süzüyordum. Ayak kısımlarına geldiğimdeyse ayaklarının yerde olmadığını fark ettim. Çığlık atarak arkama döndüm fakat hiçbir şey yoktu. Tekrar televizyona döndüğümdeyse televizyon açıktı. Düğmeye basmadığımdan emindim. Bir anda müzik listesine girdi ve yüksek sesle çok garip bir müzik çalmaya başladı. İçinde "Bizim olacaksın... Bizim olacaksın... Seni alacağız ve bizim olacaksın..." gibi sözler geçiyordu. Bir anda tüm elektrikler kesildi ve tekrar geldi. Televizyon kapandı ve o yansımayı tekrar gördüm. Bu sefer ayakları yerden daha yüksekteydi ve gülümsüyordu. Bana yaklaştı ve uzun pençelerini bana sapladı. Sırtımda yan yana açılmış 3 delikten oluk oluk kan akıyordu. Acı içinde kıvranırken kendimi aşağıdaki bodruma attım ve kapıyı kilitledim. Dengemi kaybederek eski minik dolaba çarptım ve üst rafta duran bir albüm önüme düştü. İçinden uzun şeyler döküldü. Bunların sırtımdaki o üç deliği açan penceler olduğunu anlamıştım. Korkuyordum. Cebimden telefonumu çıkardım. Ve kilidi açar açmaz onu hızla duvara fırlattım. Çünkü ekran kağıdında o ilginç yaratığı görüyordum. Bedenimin bitkin düştüğünü hissediyordum. Sağ tarafımda bir havalandırma kapağı gördüm. Bu benim son şansım olabilirdi. Sürüklenerek ilerlemeye başladım. Geçtiğim her yer kana bulanıyordu. Havalandırmanın en dar kısmına geldiğimdeyse biriyle burun buruna geldiğimi hissettim. Derinden soluk alıp veriyordu. Bir anda fenerini yaktı ve karşımda yine o lanet yaratığı görüyordum. Tekrar geriye dönmeye çalışıyordum ama imkansızdı. Yavaş yavaş gözlerimin kapandığını hissediyordum...
Gözlerimi açtığımdaysa hastanedeydim. Annem ve babam yanımda ellerimi tutuyorlardı. Kapı çaldı ve yüzü maskeyle kapalı bir hemşire içeri girdi.
"Lütfen dışarı çıkın. Hastaya ilaçlarını vereceğim." dedi. Annem ve babam dışarı çıktığında hemşirenin ayaklarına gözüm kaydığında hava olduğunu fark ettim. Kafamı yüzüne doğru kaldırdım ve yine o suratla karşılaştım. Bu sefer o üç derin pençe yarasını göğüsümde hissediyordum...
EĞER 2.SEZONU İSTİYORSANIZ YORUMLARDA BELİRTİN İSTEMİYORSANIZ BENDE BOŞUNA UĞRAŞMAYAYIM :P
