(HYAZ's POV)
Sa kasalukuyan ay naglalakad kami ni Juaquin sa labas. Ang disenyo kasi ng labas na Hotel na tinutuluyan namin ay meron siyang malaking nakalagay na 'MEGA HOTEL' at napapalibutan ito ng mga damo at may nakaka-akit na disenyo.
Maaari ring maupuan ang mga gilid nito dahil hugis bilog ito sa kabuuan. Habang ako'y nagtitingin-tingin sa mga dumadaan ay napatingin rin ako kay Juaquin. Nagtaka naman ako dahil nakatingin lamang siya sa kaniyang dalawang kamay at nilalaro ang mga ito."Ayos ka lang ba Juaquin?" (Nag-aalalang tanong ko sa kaniya)
Nakaramdam naman ako ng pagkailang sapagkat tumitig lang siya saakin kaya ako'y nagsalita na naman.
"A-ahh k-kanina kasi dun sa Rooftop napansin kong umiiyak ka? May problema ka bang pinagdadaanan?" (May pagkailang ngunit nakangiti ko pa ring tanong rito.)
"Hm. Ngunit ayaw ko ng sabihin sapagkat masyado iyong marami." (Seryoso ngunit may halong lungkot niyang tugon)
Sandali ko pa siyang tinitigan bago ulit ako muling tumingin sa mga taong dumadaan. At tila hindi na yata ako tatantanan ng aking mga Muni-muni. Naglalaro nnman ang mga tanong saaking isipan.
'Naaalala pa kaya ako ng mga pamilya ko?' 'Ano kayang ginagawa nila ngayon?, sana nasa maayos silang kalagayan. (Malungkot kong sabi saaking isipan)
"Tinatanong mo ako kung anong pinagdadaanan ko ngunit sa tingin ko'y mas marami ang sa'yo." (Seryosong tugon niya)
Bahagya naman akong nagulat dahil nakatitig na naman siya saakin."H-uh? Ako may problema? Wala 'no!" (Pagkukunwari kong tugon at bahagya lang tumawa.)
"Tsk." (Singhal niya)
Tumingin ako saaking suot na relo at bahagya akong nagulat dahil hindi ko namalayan ang oras, 7:30 na pala ng gabi. Halos 4 na oras na rin kaming nakaupo dito.
"A-ahm, papasok na ako ah? Gabi na eh, ahh ikaw hindi ka pa ba papasok?" (Tanong ko sakanya.)
"Sige, mauna kana susunod na lamang ako." (Seryoso pa ring tugon niya kaya't bahagya akong nanibago. Ngunit hindi ko na iyon pinansin at nagtuloy na ako sa paglalakad papasok ng Building.)
(JUAQUIN's POV)
Pagkaalis ni Hyaz ay tumungo ako sa isang malapit na restaurant dito sa Mega Hotel. At may nakaagaw ng aking pansin, isa itong kainan na may makikinang na Chandelier sa loob 'STAR RESTO' ang pangalan nito.
"Good evening Sir!"
(Nakangiti't ganadong bati ng isang Babae ng ako'y makapasok, saaking palagay ito ang kanilang Manager.)Tumango lamang ako bilang pagbabalik bati.
Humanap ako ng puwesto at lahat ito ay pang-dalawahan lamang kung kaya't wala akong choice kundi maupo rito.
"Can i take your order Sir? Here's the menu." (Simpleng sabi ng Waitress)
Pagkatapos mamili ng aking makakain ay pinagmasdan ko muna ang paligid. Nakaa-akit talaga itong tignan dahil sa mga Chandeliers. Siguro ay Milyon ang isang ganito. (Sabi ko sa isip). Dahil kumikinang talaga ito na parang kristal na may iba't-ibang hugis ang bawat parte at ang kulay nito ay bahagyang dilaw.
"Here's your order Sir, please enjoy your meal." (Nakangiti nitong sabi)
"Thank you." (Maikling tugon ko)
"You're welcome Sir." (Yumuko pa ito bilang paggalang at saka tuluyang umalis.)
Ang aking in-order ay Chiken fillet, Mango shake with ice cream on the top, and of course my favorite Ice cream (Cookies and cream).
Yes, i love cold foods i don't know why, i just love them
Habang kumakain ay tumunog ang aking Cellphone, agad ko naman itong kinuha mula saaking bulsa at tiningnan kung sino ang Caller.
Si Ate.
"Yes?" (Pagsisimula ko ng aming usapan.)
"Where are you?!" (Naiinis niyang tanong.)
"Why do you wanna know?"(Nakangisi kong sabi.)
"Go back here in France as soon as possible Juaquin!" (Galit na niyang tugon.)
"No way." (Pagtatapos ko saaming usapan at muling tumuloy sa pagkain)
I just want to experience how to live a life with no too much expectations.....
🖤~To be Continued~🖤
A/N: End of Chapter 3! Please don't forget to Vote, Comment, and Follow! Godbless us all!💜
~Franzeynie🍂
YOU ARE READING
What About Us?
Teen FictionShe is the girl who didn't know if where's her family she keeps asking herself if where are they? Are they still finding her? Are they still know her? Are they still remember her? Her life was full of loneliness and sadness but this Guy came into he...