Wasted

Hoofdstuk 05

'Wat gaan we vandaag doen?' ik kauwde verveeld op een broodje. Het was half 11 en we ontbeten met z'n allen. 'Naar Sarah en William.' antwoordde mijn vader. 'Yes! dan ook naar Lisa?' zei ik. 'Ja, als ze er is.' Sarah en William zijn mijn tante en oom, William is de broer van mijn vader. Ze hebben ook een dochter, Lisa, van 16. We zagen elkaar niet zo vaak maar als ik er kwam, of zij bij mij, was het altijd heel gezellig. 'Hoelaat gaan we daar eigenlijk heen?,' vroeg Lucas. 'Vanmiddag om 3 uur, we blijven daar eten.' zei mijn moeder. Lucas knikte tevreden.

Toen ik een beetje voor de caravan hing die middag kwam Scooby er aan gerend en sprong op mij af. 'Hey, Scooby', Mike kwam er achterna. 'Sorry, ik denk dat ze jou wel mag.' hij haalde de hond van me af. 'Waarom sorry?' Ik fronste. 'Oh, dat hij op je sprong. Niet dat ik sorry zeg voor dat zij je mag.' hij lachte. 'Oh ik dacht al.' ik glimlachte. 'Maar, ik kwam eigenlijk om te zeggen dat mijn moeder warme appeltaart heeft gebakken.' Hij haalde een grote ronde in zilververpakte appeltaart achter zijn rug. Mijn ogen werden groot van verbazig. Ik herstelde me snel. 'Dat is echt heel aardig van je moeder! Bedank haar maar duizend keer.' Ik nam het van hem aan. Mike knikte en glimlachte. 'Doe ik.' Ik wees naar de appeltaart, 'wil je ook een stukje?' 'Nee dank je, ik heb genoeg gehad.' Hij wreef over zijn buik (hij is helemaal niet dik). 'Oke.' lachte ik waarna hij wegliep met Scooby achter zich aan rennend.

'Kom hier meid!' zei Sarah zodra de deur opendeed. Ze trok me in een stevige knuffel. 'Hoi.' kreeg ik er net uit. Ze hield me even van zich af, en pakte mijn schouders vast, en zei: 'Wat ben je groot geworden.' Oh god, ik kan er echt niet tegen als mensen dat tegen me zeggen. Maarja ik had haar al één jaar niet gezien, net zoals William en Lisa dus. Nadat ik William had begroet rende ik de gang in en sprong op Lisa af. 'Stace! Ik heb je gemist!' 'Ik jou ook!' nadat we "uitgeknuffeld" waren zei ze: 'zullen we naar boven?' Ik knikte waarna we de trap op renden. Ik ging op haar bureaustoel zitten en zij op haar bed. Nadat we wat gingen kletsen over van alles en nog wat hoorden we mijn moeder van onder aan de trap roepen dat we gingen eten.
'Doeg! Tot morgen.' Ik gaf mijn ouders een knuffel. Ze gingen naar huis, en Lucas ook, en ik bleef hier slapen voor een nachtje.

Omg, dit stukje heb ik voor de herfstvakantie geschreven. (het is nu februari 2015!!) Het spijt me heel erg dat ik zo weinig upload, ik heb denk ik al ongeveer 5 maanden niks meer geschreven... Maarja jullie zijn waarschijnlijk allang van dit verhaal afgehaakt. Laat een reactie achter of ik door moet gaan met dit verhaal, want misschien ga ik nooit meer schrijven op wattpad :( Ohja dit is een kort hoofdstuk(sorry)wat ik dus heel lang geleden heb geschreven.