Main Boy

The Strangest Night~8

KİM Taehyung'

4 Ekim (03:17)

Gözlerime tutulan ışıkla irkildim ve gözlerimin kamaşmasını umursamayarak etrafa bakmaya başladım. Okulun güvenliği başımızda dikiliyordu. En son Sowon bana şarkı söylemişti. Ben rahatlamıştım o ise uyuyakalmıştı. Belli ki ben de bir süre sonra uyumuştum.

"Sizin burada ne işiniz var!?"

Güvenliğin sesiyle Sowon yerinden sıçradı.

"Taehyung?"

Sesi küçük bir çocuğun sesi gibi çıkmıştı ve  o an yanaklarını sıkmamak için kendimi zor tuttum.

"Yanındayım Sowon."

Güvenlik, kendini belli etmek istercesine öksürdü.

"Burada bu saatte ne yapıyordunuz siz?"

"Biz buraya resim yapmak için gelmiştik ama kapı kilitliydi.  Kilitli olduğunu görünce dönecektik ama alt katların kapısı da kilitlendi."

Sowon beni desteklercesine başını salladı.

"Ah siz şu gençler yok mu!"

"Saati söyler misiniz acaba?"

"Saat gecenin üçü. Telefonlarınız yok mu eğer yoksa benimkini kullanabilirsiniz. Aileleriniz sizi merak etmiştir."

Güvenlikler ne zamandan beri bu kadar merhametliler(?) 

"Hayır! Teşekkürler, gerek yok . Hadi Taehyung gidelim."

Dedi Sowon kolumdan tutarak beni yürümeye zorlarken.

4 Ekim (03:29)

Okuldan çıkmıştık ve boş olan sokakta adım seslerimiz yankılana yankılana yürüyorduk. 

"Hey! Sessiz olman hoşuma gitmedi."

Uykulu gözleriyle bana baktı.

"Kusura bakma! Her gün saat gecenin üçüyken birileriyle sohbet etmiyorum."

Yanaklarımı şişirdim. Bu kadar ters olmak zorunda mıydı!

"Resmi yapamadın. Tekrardan mı buluşacağız? Ama lütfen kilitli olmadığından emin olduğun bir yere gidelim."

Birkaç dakika cevap vermedi. Düşünceli görünüyordu.

"Çok zorlandın mı ?"

Yönelttiği soruyla afalladım. Sonrasında klostrofobimden bahsettiğini anladım.

"Senden daha az."

"Bugünü unutalım. İnsanların karşısında zayıf görünmekten hoşlanmıyorum."

"Zayıf görünmüyordun."

Merdiven boşluğundayken ikimiz de aynı durumdaydık. Korkularımız bize meydan okumuştu. Bunu zayıflık olarak görmemeliydi.

"Öyleydim Taehyung. Unut işte. İkimiz için de güzel bir gün değildi."

Cevap vermedim. Nereye gittiğimizi bilmeden yürüyorduk ve ikimizde bundan memnun gibiydik. Aklımda kendini sürekli belli etmeye çalışan bir soru vardı; Sowon kimi yanında hayal etmişti?  Ve o soru ben kendimi durdurmaya zaman bulamadan dudaklarımın arasından döküldü.

"Kimin yanında olduğunu hayal ettin?"

Bu soruyu beklemediğini bakışlarıyla belli etti. Birkaç saniye. Sonra  kendini toparladı ve cevap verdi.

"Sen olsan kimi hayal ederdin?"

İşte bu , bu gece bana sormasını beklediğim son soru bile değildi.

Dizilerde her şey çok hızlı gelişirdi. İlk bölümde esas oğlan ve esas kız karşılaşır, ikinci bölümde birbirlerini tanırlar, üçüncü bölümdeyse birbirlerinin hayatlarına dahil olurlardı. Gerçeklikteyse esas oğlan ya da esas kız bir şekilde her şeyi imkansız hale getirirlerdi. Gariptir ki biz gerçeklikten uzak gibiyiz.

Bölüm Sonu.

'Nereye gittiğimizi bilmeden yürüyorduk ve ikimizde bundan memnun gibiydik.'

Votelarınızı bekliyorum. Yorumlarınızı eksik etmeyin :)

Bir gün BTS'i görmeniz dileğiyle...