Mayumi's POV
Dahan dahan kong kinuha ang note na nakalapag sa desk ko at nakita ko ang isang plastic na may lamang tshirt sa loob nito.
Nakahinga ako ng maluwag. Pero kanino kaya ito galing? Syempre sa lintik na Mr. Him yan.
"Uy, Ayu. Joke lang." Nilingon ko sya at inismidan. Baliw talaga.
Napatingin sya sa hawak kong plastic.
"Pasalamat ka at may damit dito. Hindi mo manlang ako tinulungan kanina. Balakajan." Tumawa tawa sya at hinabol pa ako. Talagang may sapak tong monggoloid na to.
"Kanino galing yan?" Paghahabol nya nang makalabas ako ng room.
"Dun sa Mr. HIM" Napa-ahhh nalang sya at tatango tangong sumunod sa paglalakad ko.
----
"Okay, class dismiss." Uwian na at nagaayos na ako ng gamit.
At gaya ng dating gawi namin ni Yohhan ay tumatambay kami sa tambayan namin. Lumabas na kami ng school gamit ang sasakyan nya. Meeon din naman akong sasakyan kaso ayaw pang ipagamit sakin nila atw. Inuutakan nga nila ako kasi si Kitt pwede eh bunso naman yon kahit magkakaedad kami.
Ako daw kasi ang pinaka takaw disgrasya saming tatlo.
Nakaupo kaai ngayon dun sa cliff na lagi naming pinagtatambayan ni Yohhan. Bata palang kami ay lagi na kaming naandito pagkatapos ng klase. Sakay pa ako sa bike nya noon. Malapit lang naman ito sa bahay kaya ayos lang.
Umupo ako sa lupa at sumandal sa nagiisang puno na naandito. Napangiti ako.
"Yohhan, naaalala mo bang ito yung nagiisang puno na nakatayo dito bata palang tayo. Nagiisa lang sya."
"Meron talagang mga bagay na pilitin man nilang makisama sa iba sa huli, sila parin ang talo't nagiisa." At dahil sa sinabing yon ni Yohhan ay parang nalungkot ako "Ang panget mo magdrama Ayu. Parang tatlong taon kang hindi nagCR"
At dahil din sa sinabi nyang yon ay nabatukan ko sya. Dakilang baliw to.
Umupo kami sa isang bato at sumandal sa puno. Habang tinatanaw ang magandang tanawin sa ibaba. Dagat ang nasa ilalim nito.
"Ako naman ang kakanta ngayon tutal laging ikaw naman ang laging nakanta pag naandito tayo."
Tumakbo ako papunta sa hood ng sasakyan nya at kinuha ang gitara nya don. Marunong naman ako kahit papano ano.
"Grade 6 tayo nung huli kong narinig yung boses mo. Nung graduation kasi may special number yung section natin. Pagkatapos non ayaw mo na iparinig." Tawa nya.
Bumalik n ako don at sinimulang magtipa ng gitara.
Now Playing: Bakit Ngayon by Julie Ann San Jose
~ohhhh ohh oh ohhhhh
Bakit ngayon ohh~
Paninimula ko.
~Kay tagal ko nang hinintay,
Ilang taon na ang lumipas.
Oh ohhh oh ohhh.
Bigla nalang dumating...
Hindi, ko... akalain.
Oh bakit ganito? Ako'y nalilito.
Ohhhhh oh ohhh ohhh
Bakit ngayon? Ba't hindi pa noon.
Ohhhhh oh ohhh ohhh
Bakit ngayon? Ba't hindi pa noon.
Kahit na mahirapan,
Ginagawan parin ng paraan..
Ohhhhhh oh ohh ohhh oh.
Bigla nalang dumating...
Hindi, ko.... akalain.
Oh bakit ganito? Ako'y nalilito.
Ohhhh oh ohh ohhhh
Bakit ngayon? Ba't hindi pa noon?
Ohhhhh oh ohhh ohhhh
Bakit ngayon? Ba't hindi pa noon?~
Tinapos ko na din ang kanta dahil baka humanga na sakin tong monggoloid na to. Napansin kong napanganga sya.
"Bilib—"
"Yak! Asa! Mandiri ka nga sa sinasabi mo Ayu."
At tinawanan ko namn sya. Kasi yung itsura nya priceless. Makapandiri tong lalaking to wagas ah. Eh kung iuntog ko sa kanya yang gitara eh.
Hay, bakit kaya ganon? Kahit anong pigil ko eh bumabalik parin yung nararamdaman ko para sayo. Nakakainis naman. Alam ko namang may iba kang gusto pero naasa ako. Bwahaha! Kawawang Ayu!
im_SIREN
