VAMPİR & İNSAN ||YOONKOOK||

11.Bölüm

"Bırak beni nolur ona zarar veriyorsun!"

Adam beni takmıyordu.

-Yoongi-

Karşımda olanları izlemek mühürden daha çok acıtıyordu. Jungkook'a karşı birşeyler hissediyordum ama bana yaklaşırsa ona zarar geleceği için ona yaklaşmıyordum. 3 yıl boyunca sırf zarar görmesin diye onunla tek iletişim kurmazken şu an karşımda onu korumam gereken olaydan zarar görüyor.

Bedenim gittikçe halsizleşiyordu. Daha fazla dayanamayacaktım, hem karşımda olanlara hem de mühüre.

"Jungkook"

Kısık olan sesimle Jungkook'un dikkatini çeker çekmez halsizleşen bedenim yığılmadan önce konuştum.

"Seni seviyorum."

-Jungkook-

Bana seslenen Yoongi ye baktığımda daha ben konuşamadan dediği kelimeler ile gözüm dolmuştu ki bayılması ile ağlamam hızlanmıştı.

"BIRAK BENİ!!"

Adam sırıtıyordu ve sırıtarak kendini benden uzaklaştırdığında hızla Yoongi nin yanına gittim. Aynı şeyler, aynı şeyler oluyordu. Kan bulmam lazımdı. İhtiyacı var. Adamın kan kokusu Yoongi nin sevdiği tarz değildi, vücudu kabul etmezdi. Tek çare vardı.

Yoongi ye yaklaştım. Son bir kez dudaklarını dudaklarım ile birleştirdim.

"Bende seni seviyorum Yoongi, herşeyden çok, kendimden bile."

Dişlerimi boynuna geçirip kanımı enjekte etmeye başladım. Çok büyük bir kısmı enjekte edilmişti. Aslında amacım hepsini vermekti çünkü gerçekten yaşamak çok yormuştu. Neden veremedim diye sorulacak olursa, ben daha kan enjekte etmeyi bitirmeden bedenim yorgun düşmüş ve yere çakılmıştı.

-Yoongi-

Olanları anlar anlamaz bunun bir döngüye gireceğini bildiğimden kanımı enjekte etmedim. Hızla onu kucağıma aldım. Baygın ve halsiz bedeni olduğundan daha zayıftı. Hastaneye götürdüm onu. Hastanede ona kan bulmak için koşuşturan hemşireleri görmek içimi acıtıyordu. Ben bunu bile yapamıyorum.

Yaklaşık yarım saat-bir saat geçmişti ağlamaktan harap olan gözlerimle etrafı izlerken gelen doktorla hızla ayağı kalktım. Ani bir hızla doktorun yanına gittim.

"Noldu? Bulundu dimi?? Kan buldu dimi? İyi şu an d-dimi???"

Ard arda sorduğum soruların ardından doktor sakince cevap verdi.

"Hasta şu an iyi. Gözlerini yeni açtı. İçeri girebilirsiniz ancak onu yormayın."

Denilenlerin ardından hızla yanına gittim. O çok halsiz bir şekilde yatakta uzanıyordu yanına oturdum ve elini tutup başımı elinin üstüne koydum.

"Özür dilerim. Çok özür dilerim. B-Benin yüzümden."

-Jungkook-

Onu iyi bir şekilde görmek beni iyi iyileştiren ilaçtı. Onun yaşıyor olması şu an herşeyden önemliydi. Yorgun sesimle cevap verdim.

"Ben, iyiyim Yoongi."

"Tanrım sana şükürler olsun"

Yoongi karşımda ağlamaktan harap olmuş gözlerle bana bakıyordu.

"Neden, neden benden uzak durmaya çalışıyordun?"

"Ben,"

Yoongi derin bir soluk aldı.

"Aslında bu yüzdendi, ben iyi birisi değilim ve seni tehlikeye atmak istemiyordum. Özür dilerim Jungkook.."

"Madem öyle beni neden kendine aşık ettin!"

"Ben, ben bilmiyorum aynı şeyleri bende yaşadım ve, vazgeçemedim senden.."

"Herşeyin üstünden birlikte gelebilirdik!"

"Özür dilerim Jungkook, lütfen affet beni. Bundan sonra asla yanından ayrılmıcam. Ne olursa olsun"

"Söz ver"

"Söz"

Gülümsedim ve gözlerinin içine baktım.

"Seni hala çok seviyorum."

"Bende seni seviyorum"

Gülümseyen yüzünü görmeyeli çok olmuştu. Özlemişim. İçeriye hemşire girmişti taburcu olacağımı söylemişti.
Toparlandım ve yoongi ile onun evine gittik.

"Yoongi, ben yine mühürlenmek istiyorum."

"Zaten o adamla mühürlü kalmak yeterince sinirimi bozuyordu"

Yoongi sırıttı ve beni duvarla arasına aldı -tıpkı o sokakta olduğu gibi- başta dudakları ile nefesini boynumda gezdirdi. Hoşuma gitmişti. Sonra dişlerini sürttü. Gerildim. Dişlerini geçirdiğinde ellerim yumruk şeklini almış. Bedenim acı içinde yaranın kapanmasını bekliyordum. Ve ben yine onun olmuştum.

"İyi misin?"

"Ben iyiyim de, şu adam ne yapacaksın?"

"Öldürücem"

"Öldürücez"

"Bu işe karışma bari"

"Yoongi o adam çok güçlü tek başına karşı koyamazsın."

"Ben yaparım"

"Ah her türlü bende gelicem boşa itiraz etme"

"Tamam ama çok dikkatli olacaksın"

"Tamamdır"

Yanına bir silah, birde bıçak almıştı. Aynı şekilde bende hastaneden yeni çıkmış olsam da kendimi iyi hissediyordum. Oraya vardığımızda birbirimize bakıp ardından arabadan indik. İşte şimdi başlıyoruz.