Melek&Şeytan

Yağmur

Okulun yorgunluğu üzerimde eve yani cehenneme doğru yürüyordum. Yanımda Esra ve Seçil dedikodu peşinde ama ben onlara odaklanamiyordum hep onu düşünüyodum neden konuşmadı benle onda tuhaf birşey vardı. Neyse kızlarla ayrildim bizim evin yolu biraz ıssızdır. Ama bişey var arkamda hisettim ve birden döndüm arkama ama kimse yok nasıl olur hissediyordum biri var neyse dalgınlık diyip önüme döndüm ama korkudan mi bilmem kalbim hızla çarpıyordu.  Hissediyorum biri var arkamda ve koştum eve doğru kapıyı açtım ve annem yine adamlarla .
Ha annemi anlatiyim size o sarhoş ayyaş ve o. Önün de gideni. Keşke yok olsa. Ama bugün eve gelen adamların bi kartanesi gençti annem gençlerle takılmadı neyse odama doğru hızlıca giderken annem anlamsizca KIZIM dedi asın beni sjajsh "ne var " dedim bana doğru yaklaştı ve şu esmer olan sana geldi dedi ve ben tokati o an istemsizce anneme attım" ben sana benzemedim benzemem de " dedim ve okul kıyafetimle çıktım dışarı. AĞLIYORDUM neden benim ailem normal olmadi babamı özlemiştim o 4 yıl önce ölmüştü. Özledim baba diyerek bağıra bağıra ağlayıp yolda yürüyordum .
Ve melek şansı yağmur da başladı. Bi parka gidip oturup ıslanıp hemde ağlıyordum üşümüştüm.
Yanıma biri oturdu kafamı çevirdim ve o
O, o adam "senn" dedim. Ses vermedi bende sustum ve önüme döndüm baba baktığını görebiliyordum ve dediki" beni takip et ölmek istemiyorsan " salak salak bakıyordum hala anlamadim o bana beni  takip et dedi demi ya salakça tanımadığım o adamın peşine takıldım.
Aramızda bişey vardı beni ona çekiyordu...