You Never Walk Alone |°Suga×Umji°|

× 'İtiraf' ×

  ++  

''İnanıyorum, ulaşacağım sana. Bu işin sonu yok, sen benim umudumsun..''

  ++ 

Yanımda oturan beden her şeyiyle benden çok uzaktaydı. Ona yapacağım itirafın bedelini nasıl ödeyecektim. Çektiğim acının kaç kat daha büyüğü ile karşılaşacaktım? Korkuyordum olacaklardan, ağzından çıkacak herhangi bir sözcükten.. Ama cesur olmalıydım, onun sevmenin bedelini çok uzun zaman önce göze almıştım. Ellerimi bacak aramda birleştirdim. Gözlerimi görebildiğim en uzak noktaya sabitledim. ''Hatırlıyorum yıllar önce birisi bana aşık olduğumda dikkatli olmamı söylemişti. Ve ne yazık ki oldum.'' yüzümde buruk bir gülümseme oluşmuştu. ''Her şey benim hayalimdi ve hepsi yine benim hatam, ne olursa olsun hiçbirini aldırış etmedim. Seni düşünürken buldum hep kendimi, işin sonunun gerçeğe çok uzak olduğunu bile bile.. '' sözcükler boğazımda düğüm oluyordu sanki, ''..sevdim seni.'' ağzımdan çıkan son sözcükler bunlardı. Yarım yamalak içtiği sigarasını yere atıp ayağıyla ezdi. Ayaklandığında ne yaptığına bakmakta ve sözlerime devam etmekte tereddüt etmiştim. Korkuyordum belki de daha fazla devam etmemi istemiyordu. Şimdi ondan tek bir şey isteyebilir miydim peki? ''Eğer söylediklerim yeterli değilse ve seni biraz da olsa bu dediklerimle sevgime inandıramadıysam...'' gözyaşlarımın hazır  ve çaresizce akmayı beklediklerine yemin edebilirdim. ''...beni yavaşça hayal kırıklığına uğratmanın bir yolunu bulabilir misin?'' tam da şuan da o lanet gözyaşlarımdan bir iki damla çoktan çeneme kadar süzülmüştü. Eğer giderse ağlama krizine gireceğimi biliyordum belki de daha sonrasında kendimi yine revirde yeni uyanmış bir vaziyette bulabilirdim. Gözlerimi sıkıca kapattım. Onu bana bağışlayan Tanrıya dua ettim. Beni, bu saliseler içerisinde kestirip atmamasını, kolayca başından savmamasını ve tükenip gitmemem için beni burada yalnız bırakmamasını diledim. ''Bana bu derece bağlı olman gözlerimi yaşarttı Kim Yewon. Açıkçası daha önce hiç böyle sevildiğimi ya da daha harikası sevdiğimi hatırlamıyorum. Senin adına üzüldüm.'' utanıyordum, korkuyordum, kendimden nefret ediyordum. Bunu yapmamalıydım, bu acıya kendimi hazırladığımı söylemem büyük yalandı, aptallıktı. Onun sözleri beni bir ateşle kül edip, sonrasında savuracaktı.. Yok olacaktım. Ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçtı. Benden cevap almaya kalkışsa ağzımı dahi açamazdım, hüngür hüngür ağlamaya başlardım. ''Şuan kalbinden beni silmeni istesem yapamayacak kadar aşık olduğunu biliyorum, bu yüzden Yewon-ah...'' kapalı gözlerimi usulca açtım. Onu sevmeyi bırakamayacağımı bilmesi muazzamdı. Eğer sözlerime bir şekilde devam etseydim kesinlikle ona, onu asla sevmeyi bırakamayacağımı söylerdim. Hareket haline geçen bedeniyle önüme dikildi. Yere çömelip yüzünü yüzüme hizaladı. Gözümden akan yaşların yüzümde kuruyup beni dağınık gösterdiğine emindim, ufak ve tombul yüz hatlarımın daha da belirginleştiğine dair inancımda tamdı. Gözlerini bir kaç dakika yüzümde gezdirdi ve sonrasında gözlerimle buluşturdu. ''...benden, beni o güzel kalbinden çıkaracak kadar çok nefret etmeni sağlayacağım,''

--------------

Selam arkadaşlar, hikayeye talep yok bende de istikrar yok ama 'SUMJİ' couple'ı yazmayı çok istiyorum o yüzden devam edeceğim. Bu bölüm biraz özel itiraf bölümü oldu o yüzden kısa tuttum. İleride artık yeni bir Umji/Suga ilşikisi görücez :Dd Hayırlısı bakalım *-* 00:25

*Hikayeyi okuyan bir kaç arkadaşım, hikayeyi voteleyip yorum yapsanız beni aşırı mutlu edersiniz. Sizi seviyorum ^^