"Hikayem yatağının altındaki canavarlardan korkan bir kız hakkında. "
Hasta yatağında yatan Martha'nın sesi sonun yaklaştığının habercisiymişçesine kısık çıkıyordu. Beynindeki tümor yavaş yavaş onu kontrolü altına alıyordu."Her gece yatmadan önce yatağının altını kontrol ediyordu. Yatağının altı , gardrobun içi , kapının arkası... Buna rağmen hala korkuyordu. Her gece kaçıp gitmek istiyordu. Karanlıktan kaçmak. Karanlık zaten her şeyse nasıl kaçabilirdi ? "
Usulca aylardır baktığı aynı manzaraya bakıyor pencereden. Yeni bir şeyler istiyordu artık. Kurtulmak istiyordu.
Ailesine döndü. Suratlarındaki bu bakış...sanki çoktan ölmüştü. Biliyordu , ölecekti. Kaç kere ameliyata girmişti ama...
Sesini yükseltmeye çalışarak devam etti.
"Bir gün karar verdi. Kendini karanlığa teslim etmeye. O gece hiçbir yeri kontrol etmedi , gece lambasını açmadı , yorganı burnuna kadar çekmedi. Biliyordu bu onun sonuydu..."
Bir anda Martha'nın bağlı olduğu aletlerin hepsi sağır edici sesler çıkartmaya , ışıkları yanıp sönmeye başladı. Dışarıdan koşuşturmalar geliyordu. Ailesi son kez ağlayarak baktı. Annesi hıçkırıklar içinde kızının soğumaya başlayan bedenine sarıldı.
Martha'nın güçsüz sesi son defa duyuldu.
"Bu küçük kızın sonuydu , elveda dedi ve kendini karanlığa teslim etti. "
Gözlerinden akan son bir yaş ile hayata gözlerini kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yorgunyazar'ın Kısa Hikayeleri
Short Story"Mutlu son diye bir şey yoktur , yalanlarla dolu hikayeler vardır. "