Yorgunyazar'ın Kısa Hikayeleri

Daima yanımda olacak mısın anne ?

~Çocuk gözünden~

Gene aynı şeyler oluyordu.  Babam gene eve aynı şekilde gelmişti. Ne olduğunu bilmiyorum , üstü darmadağınık ve lekeliydi. Yanına yaklaşmıştım , kapıyı ona ben açmıştım , ilk duyduğum his burnumu yakan acı ve pis bir kokuydu ikincisi ise suratıma inen tokadın oluşturduğu acı. Annem bağırıyor ve ağlıyordu. Annem bana ulaşmaya çalışıyordu , babam ise ayağı ile beni yerde daha da uzaklaştırıp onun üzerine yürümeye başladı.

Annemin saçlarını çekiyordu , tokat atıyordu , kafasını duvara vuruyordu. Annemin bilinci yere düşüp kafasını sehpanın kenarına çarpınca kapandı. Korkuyordum. Kafasını vurduğu yerden kan geliyordu. Gözlerini kapamadan önce adımı fısıldadı.

Babam yerde yatan bedene çılgınlar gibi vuruyor ve gülüyordu.  Kahkahası kulaklarımı dolduruyordu. Her tarafta kan vardı. Gözyaşlarımdan dolayı etrafı bulanık görüyordum ama onun bana gelen vücudunu görebiliyordum.

"Bebek gibi ağlama ! " Ve karnıma bir tekme.

Anneme yaptığını bana da yapıyordu. Gülüyordu ve sonra ağlamaya başladı. Ağlayarak kafasını duvara vuruyordu. En sonunda yere düştü. Kafası kanamıştı ama bilinci yerindeydi.

"Hey , çocuk . Annen nerede ? "

Gözyaşlarının arasından gülüyordu. Zorlukla ayağa kalktım ve yemek masasının üstündeki şamdana eriştim. Ağırdı , işe yarardı.

Bana şaşkınlıkla bakıyordu , ne yaptığımı kendim bile bilmiyordum.

Ağır şamdanı aldım ve kafasına sert darbeler indirmeye başladım.

Her vuruşumda daha da kan çıkıyordu ve sonunda yere yıkıldı.

Hala ağlıyordum. Annemin yanına gittim. Ona kocaman sarıldım , kafamı göğsüne yasladım ve uykuya daldım , her zamanki gibi.

"Daima yanımda olacak mısın anne ? "

Ve ilk defa bana cevap vermemişti. İlk defa saçlarımı sevmemişti , ilk defa beni öpmemişti. İlk defa 'her zaman' dememişti.