Fan-fiction Guardian #เจิ้นหุน #镇魂 คลังกาวของ yuhankung

เหน็บหนาว

Pairing : ฉู่ซู่จือ / เฮยผ่าวต้าเหริน

.
.
.

ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน
ตัวตนของท่านก็สูงส่งในใจของข้าตลอดมา

นายท่าน..
.
.
มันเป็นความรู้สึกความรู้สึกลึกซึ้งที่แสนสลับซับซ้อนอย่างยิ่ง ทว่าก็ชัดเจนอย่างยิ่ง

สำหรับสิ่งที่ถูกแสดงออกมาในยามที่ผู้ชักใยทอดสายตามองไปยังนายเหนือหัวที่นั่งเหม่ออยู่ที่ริมผา

มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่เฮยผ่าวจื่อผู้แข็งแกร่งและเย็นชา จะกลายเป็นเพียงคนธรรมดาที่เดียวดายและอ้างว้างถึงเพียงนั้น

ท่านคิดถึงใครคนนั้นอีกแล้ว...นักเชิดหุ่นคิดในใจขณะที่ลอบมอง

ไปยังเสี้ยวหน้าหวานหม่นเศร้าที่กำลังมองออกไปที่ไกลแสนไกล

เฮยผ่าวต้าเหรินไม่เคยมีน้ำตา ท่านทูตชุดดำผู้ยิ่งใหญ่ของตี้ชิงคือตัวตนอันสูงสุดที่ไม่มีวันอ่อนแอ

แต่ฉู่ซู่จือกลับวาดหวัง อยากให้นายท่านของเขาหลั่งน้ำตาออกมาบ้าง

อยากให้ความเจ็บปวดที่อัดแน่นอยู่ในใจของท่านผู้นั้นถูกระบายออกมาบ้างสักนิด

ข้าก็แค่...ไม่อยากให้ท่านต้องเสียใจ

.
.
.

"เหตุใดเจ้าจึงต้องแอบลอบมองข้า...มีเรื่องอะไรอยากจะรายงานข้างั้นหรือ?" เสียงเรียบเย็นดังขึ้นจากชายหนุ่มชุดดำที่ยังคงไม่หันหน้ามามอง

"...."

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบคำเงาร่างสูงเพรียวจึงได้หายวับมาปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของผู้เฝ้ามองอย่างรวดเร็ว หากแต่ครั้งนี้ใบหน้าอันงดงามกลับถูกบดบังด้วยหน้ากากสีดำสนิทเสียแล้ว

"หากเจ้าต้องการขอบคุณข้าที่ช่วยชีวิต ข้ารับรู้แล้ว" ชายในชุดดำกล่าวอย่างเย็นชา

ก่อนใช้ดวงตาที่เยียบเย็นมองอีกฝ่ายเพื่อกีดกันความระอุอุ่นของความห่วงใยที่ฉาดชัดออกมาของผู้ต่ำศักดิ์กว่า

เฮยผ่าวต้าเหรินไหนเลยจะไม่ทราบ

แววตาคู่นั้นก็หาได้ต่างจากสายตาของตนที่มองไปยังคุนหลุนสักกี่มากน้อย

มันคือแววตาของการเทิดทูนคลั่งไคล้อย่างที่ยินยอมมอบให้ทุกสิ่งอย่าง

ซึ่งสิ่งที่ฉู่ซู่จือยินดีมอบให้นั้นมิใช่ตนไม่ต้องการรับ

หากแต่เป็นตนไม่อาจจะรับมันเอาไว้ได้ด้วยเพราะในหัวใจดวงน้อยนั้นไม่อาจจะรับใครเข้าไปได้อีก

"ข้าเพียงแต่เป็นห่วงท่าน"

คำพูดตรงไปตรงมาของคนไม่ช่างพูดกลับทำให้ผู้ฟังรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา

แค่ความห่วงใย

แค่อ้อมกอดอุกอาจที่ขยับเข้ารักเขาอย่างถือดี

แค่ความอบอุ่น ที่ส่งมาแม้เพียงน้อยนิดในฤดูอันเหน็บหนาว

แต่ก็มากเกินพอ...ที่จะทำให้คนที่ทำตัวไร้หัวใจจะยืนค้างแข็งอยู่ในวงแขนคู่นั้น

จบ.