Fan-fiction Guardian #เจิ้นหุน #镇魂 คลังกาวของ yuhankung

Drabble : ทำไมไม่เล่นตามบท!

...จะเรียกว่าอ่อยได้รึเปล่านะ?...

จูอี้หลงคิดอยู่ในใจหลายรอบกับการกระทำที่ผ่านมาของนักแสดงรุ่นน้องอย่างไป๋อวี้

จะว่าอินกับบทก็พอฟังขึ้นอยู่เหมือนกัน

แต่แค่อินกับบทจะต้องมาตามคอมเมนท์เว่ยป๋อเขาเช้าเย็นแบบนี้ด้วยเหรอ

ดวงตาคมใต้กรอบแว่นเหลือบมองไปทางผู้ถูกกล่าวถึงแว่บนึงแต่กลับพบว่าฝ่ายนั้นมองตนเองอยู่แล้วจึงชวนให้ฉงนใจจนเลิกคิ้วเป็นเชิงไถ่ถาม ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมากลับกลายเป็นการยักคิ้วหลิ่วตากวนๆใส่เสียได้

แต่น่าแปลกอยู่เหมือนกันที่เขาไม่คิดหมั่นไส้การกระทำเหล่านี้ ซ้ำยังรู้สึกว่าคนตรงหน้าช่างน่าเอ็นดูเสียจริง

จูอี้หลงไม่เคยมีพี่น้องที่สนิทกันในวงการสักเท่าไหร่ เลยคิดว่าบางที..มันก็อาจจะเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง

.
.
.

วันนี้เสี่ยวไป๋ก็ด้นสดอีกแล้ว มันเป็นฉากที่พวกเขาต้องนั่งรถมาด้วยกัน แต่จู่ๆจ้าวอวิ๋นหลานก็เอนตัวลงซบบ่าเสิ่นเวยราวกับจะอ้อน เมื่อส่งลูกมาแบบนั้นในทีแรกจูอี้หลงยอมรับว่าเขาตกใจจนผลักออก

แต่พออีกฝ่ายเล่นต่อเขาก็เข้าใจได้ถึงอารมณ์ของตัวละครทันทีจึงได้โต้ตอบออกไปและกลายมาเป็นอีกฉากหนึ่งที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม

ผู้กำกับเองก็ดีใจที่นักแสดงเข้าขากันและมีความเข้าใจบทอย่างลึกซึ้ง

ไป๋อวี้เองก็ดูท่าทางดีใจที่ได้เลิกเร็ว เพื่อนนักแสดงที่อยู่ในกองด้วยกันก็ถึงกับเอ่ยปากชมบรรยากาศเฮฮาพากันคาดเดาถึงปฏิกิริยาของผู้ชมตอนฉายกันไป

หลายคนถูกใจอันนี้เขาเข้าใจ

แต่ไอ้กลุ่มผมนุ่มนิ่มที่ใสไถอยู่ตรงบ่าของเขาสักพักแล้วนี่ล่ะที่เขาไม่เข้าใจ

.
.

"นี่เสี่ยวไป๋ พักกองแล้วนะคุณไม่ต้องอินกับบทขนาดนั้นก็ได้"

ผมกระซิบบอกคนข้างตัวที่เอาแต่นอนพิงผมไม่เลิกสักทีด้วยความขำ

ถ้านี่เป็นการอ่อย ก็คงเป็นการอ่อยที่ไร้ชั้นเชิงมาก

"งื้อ...ขอนอนหน่อยน่า เดี๋ยวเชคเทปเสร็จค่อยปลุกนะ"

เจ้าน้องชายตัวแสบของผมส่งเสียงงึมงำอย่างเอาแต่ใจ หนำซ้ำยังถือวิสาสะเอนตัวลงนอนตักผมหน้าตาเฉยอีก

".....!"

คงจะเหนื่อยสินะ

ผมก็ได้แต่คิดในใจก่อนจะเอื้อมมือไปหนิบเสื้อโค้ทที่พาดที่วางแขนของโซฟามาห่มให้กับคนขี้เซา

โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าใครบางคนที่คิดว่าหลับไปแล้วกำลังกู่ร้องอยู่ในใจ

'แผนลวงสำเร็จแล้ว!!!!'

😎😎😎