1. BÖLÜM

75 3 0
                                    

Bir daha geri dönmemek üzere kapatmıştım kapıyı artık. Çünkü en kötü anılarım vardı o evde. Annem öldü. Babam o kadınla evlendi. Ve ablam... Ablam o evde terk etmişti bizi. İşte bu yüzden o evin lanetli olduğuna inandırırdım kendimi.

Ama her şey bitmişti ve son olarak bende terk etmiştim o evi. Her ne kadar sevmesemde, ablamdan kalan son hatıra olduğu için satamadım eski döküntüyü.

Kafamı dağıtmak için bir kafeye oturdum ve bir sütlü kahve siparişi vereceğim sırada Eray geldi. Yanıma otururken siparişi ikiye yükseltti. Kahvelerimiz geldiğinde. Eray bana tuhaf bir bakış attı. Gözlerinde merak vardı.

"O evi niye satmak istemiyorsun" diye sordu buz gibi bir sesle.

İlk önce ne diyebileceğimi bilemeden donakaldım.Cevaplamak yerine kahvemi yudumlamayı tercih ettim.Uzun bir sessizlikten sonra;

"Kendime göre bir sebeblerim var" dedim düz bir sesle.

"Biraz deniz kenarında yürüyelim mi Serenay ?" diye sorduğun hemen kabul ettim. Kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı.

Bir banka oturduğumuzda Eray'a biraz daha sokuldum. Eray'a her yaklaştığımda kendimi daha da güvende hissediyordum. Eray'ı çok seviyordum. Denize boş gözlerle baktım. Sonra Eray'a dönüp "İyiki hayatımdasın" dedim.

"Sende iyiki hayatımdasın" diyerek karşılık verdi. Her bana baktığında gözleri parlıyordu sanki. Yine bana sıcacık bir bakış atarak denize döndü ve "Hadi seni evine bırakayım. Hava serinleşti. Ve ben bu dünyalar güzeli prensesin hasta olmasına asla dayanamam" dedi yüzündeki kocaman gülümsemeyle.

"Aslında biraz yürüsem fena olmaz. Hem benim gibi bir prenses hasta olsa bile ilacı yanındayken ölmez ya" dedim alaycı bir tonla. Eray'da başını tamam anlamında sallayarak izin verdi.

Eray gittiğinde bende deniz kenarında biraz daha yürüyüp yolun karşısındaki kafeye oturmaya karar verdim. Tam geçecektim ki yayalar için kırmızı ışık yandı. Biraz daha bekedim yol bomboştu ama yeşil yanmamıştı. Bense dayanamayıp geçmeye karar verdim. Tam yolun ortasındaydım ki siyah bir jeepin hızla yaklaştığını gördüm ve bir fren sesi... En son gözlerimi araladığımda başıma bir çok insan toplanmıştı. Ama gözlerim daha fazla dayanamadı. Sonrası karanlık.

Bu benim ilk hikayem. Biraz kısa oldu ama "yb" ve votelerinizi bekliyorum. Ayrıca yorumlarınız benim için gerçekten çok önemli...

SONUNA KADARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin