SOMEWHEN IN SPACE. klance

CZERWONA KARTKA

Somewhen in time,
somewhere in space

        Drogi Lance,

Nie umiem i nie cierpię pisać takich rzeczy, ale ten jeden raz robię wyjątek. I tak Ci tego nie wyślę, a muszę sam przed sobą określić swoje uczucia i ich powód. I pewnie coś z tym zrobić.

Co właściwie się ze mną dzieje? Znam Cię od dawna, ale ostatnio jest jakby inaczej. Coś się zmieniło, nie wiem jak i dlaczego. Nawet gdy się zaprzyjaźniliśmy i tak wybuchało między nami wiele kłótni, byłeś głośny, irytujący. I dalej jesteś. Tylko że w tym co irytujące czasem jest coś więcej. Chyba. To znaczy tak, wyraźnie jest, nie patrzę na to jak na coś tylko uciążliwego, bardziej jak na coś... jakby to powiedzieć... może przyjemnego, wyczekiwanego... wywołującego uśmiech na twarzy? Jakoś tak. Prawdopodobnie.

Co ja wyprawiam, to jest żałosne, nawet jak na list do szuflady. Powinienem po prostu wyrzucić z siebie wszystko, nie co chwilę przerywać pisanie i szukać słów. I nie robić takich wstawek, to ma być o emocjach związanych z Tobą, nie z samym w sobie pisaniem.

Więc. Wracając. Nie wiem co się ze mną dzieje. Sama Twoja obecność sprawia, że mój puls przyśpiesza i czasami nie mogę wydusić z siebie sensownego słowa. To frustrujące. Do tego zawsze jesteś przy mnie, gdy potrzebuję wsparcia, okazujesz troskę i pomagasz. Nasza obecna relacja jest właśnie tym, czego mi potrzeba. Co się z nią stanie, kiedy zorientujesz się że patrzę na Ciebie inaczej niż Ty na mnie? Boję się tego. Nie chcę Cię przez to stracić.

Czy mogę to zmienić? Pozbyć się tych uczuć i na powrót normalnie funkcjonować? Jeśli nie, to czy jestem w stanie grać, jakby wszystko było jak dawniej i nic się nie zmieniło? Nienawidzę tej sytuacji i nie mogę znaleźć z niej wyjścia. Jak to nazwać? Czuję niepokój, stres, chwilami jest lepiej, a chwilami gorzej i... Cóż. Jakby to ująć... Ech... W pewnym sensie... Ja... Masakra. Kocham Cię?

Jakie to idiotyczne. Dobrze, że tego nie przeczytasz.

Keith