STARS

17./ღამე მეექვსე 05:47

სწორედ ამისთვისაა ეს ღამე.

მათი სულები თავისუფალია.

შეუძლიათ გააკეთონ ის, რაც უნდათ.

ნამჯუნი თმას აქნევს, ქვედა ტუჩები კბილებს შორის აქვს მოქცეული.

ჯინი მის ცეკვას აკვირდება, ხელი მასზე აქვს ჩაკიდებული.

მთლიანად ოფლში ცურავს.

მთვარის შუქზე კანი უბზინავს.

ამდენ ხალხში მხოლოდ ნამჯუნს ამჩნევს.

ყველგან მოცეკვავე სხეულია.

ყველგან სინათლეა.

არაჩვეულებრივია.

შესანიშნავი.

ნამჯუნი თვლებს ხუჭავს, რიტმულად ყვება მუსიკას.

გრძნობს, როგორ უჩქარდება გული.

ძვლებში გრძნობს.

ძარღვებში.

ვენებში.

გულშიც.

გრძნობს.

გრძნობს ვნებას.

გულის ცემას.

ყველაფერს გრძნობს.

ციცხალია.

ცოცხალია.

ჯინს მოსწონას, როცა მას ასეთს ხედავს.

იღიმის, მოცეკვავე სხეულს ნელა უახლოვდება.

გრძნობს, რომ სხეული მეტად უხურდება.

ნამჯუნს წელზე ხვევს ხელს და სხეულზე იკრობს.

უმცროსი მძიმედ ყლაპავს ნერწყვს, როცა მეგობრის მკერდს თავისაზე გრძნობს.

"მომწონს ჩემთვის რომ ცეკვავ."

ჩურჩულებს ჯინი და ერთი ხელით ნამჯუნს თმაზე ეფერება.

ნამჯუნს ლოყები უწითლდება.

მთლიანად ოფლში ცურავს, ამიტომ ჯინი მის ლოყებს ვერ ამჩნევს.

"თავსბრუს მახვევ"

ამატებს ჯინი. ნამჯუნს მთელ სხეულში უვლის ჟრუანტელი.