STARS

27./ ღამე მეათე 02:48

"არ მჯერა რომ ამას ვაკეთებთ."

ჩურჩულებს ნამჯუნი.

მთელი სხეული უხურდება, როცა ჯინი ხელს ჰკიდებს.

ძალიან მაგრად.

"არ მომიტყუებია როცა გითხარი, რომ შენთვის ყველაფერს გავაკეთებდი."

"ჰო... მახსოვს."

ახსოვს.

ახსოვს მათი ტკბილი კოცნა.

"იდეალური ღამე იქნება. მხოლოდ თხუთმეტი წუთიც და საკუთარი თვალით ნახავ."

ნამჯუნი ჯინისკენ ტრიალდება.

მისი ჯინი.

მისი მეგობარი.

გმირი.

ადამიანი რომელიც მის სულად, მეორე ნახევრად იქცა.

და მის იმედად.

"უფრო მეტად მიყვარდები."

ჩურჩულებს ნამჯუნი.

გული გამალებით უცემს.

სრულიად განსხვავებულია.

განსხვავებული გრძნობაა.

ჯინი სიარულს წყვეტს.

"მეც უფრო მეტად მიყვარდები."

"მართლა?"

"ჰო ნამჯუნ."

ამბობს ღიმილით.

"უფრო მეტად."

-

"ხუმრობ, არა?"

ნამჯუნი ყვირის და ხელს პირზე იფარებს.

ჯინი ცოტაც და ატირდება. გიჟდება როცა ნამჯუნს ასეთ ბედნიერს ხედავს.

სუნთქვა ეკვრის.

"არა. არ ვხუმრობ."

ამბობს ჯინი და უმცროსს წელზე ხელს ჰხვევს.

ნამჯუნს თვალები ცრემლით ევსება, როცა ერთმანეთს თვალებში უყურებენ.

"ნორმალური ბავშვობა არ-არ გქონია. ამიტომ გადავწყვიტე აქ მომეყვანე..."

გასართობი პარკი.

"ჯინ... მე- არც კი ვიცი რა ვთქვა."