Anthem of the Angels

Hoofdstuk 5

Ik vermaakte me goed in Beta Phi (Zo noemden de meiden hun huis). Meestal lagen we met z'n allen langs het zwembad op ligbedden te zonnebaden.

Mijn kamer hier was reusachtig. Dat kwam omdat er in Beta Phi maar heel weinig meiden waren. Ik ging op mijn tweepersoons hemelbed liggen en ontspande mezelf.

Een paar minuten later kwam de blonde, die Brook heet, binnen lopen. 'Hey Brook, wassup?'

'We hebben een meeting, kom je ook?' 'Ach waarom niet.' zei ik, waarnaar ik opstond en achter haar aanliep.

We waren in de grote hal maar ik zag niemand. 'Waar is iedereen?' vroeg ik. 'We hebben een geheime plek waar we vergaderen.' 'Wauw dat is echt heel cool!' riep ik uit.

'Maar.... waar is het dan?' 'Dat kom je snel genoeg te weten.' Voordat ik kon antwoorden hoorde ik een klik en viel ik naar beneden.

Nou eigenlijk gleed ik nu naar beneden. Ik gilde het uit. Toen ik beneden aan kwam zag ik dat alle meiden van Beta Phi er waren en ze keken me allemaal verbaasd aan.

Ik stond net op tijd op want als ik niet was opgestaan en weggelopen lag ik nu waarschijnlijk weer op de grond.

Brook stond op en ging in het midden van de kring staan. Ze trok me mee en ik keek een beetje verlegen in het rond.

'Dit is Cloë, het bijna nieuwe lid van onze roedel.' wtf noemde ze haar clubje nou net een stelletje wolven?!

'Maar ze moet natuurlijk wel nog een opdracht doen voordat ze zich als een officieel lid kan beschouwen.'

Ik zag dat er een tafeltje naar voren werd gebracht. Er lag een mes op en een wit doek met een paar rode vlekken erop.

Toen het tafeltje dichterbij stond zag ik dat de rode vlekken vingerafdrukken waren. Ieuw ik moet toch niet in mijn vinger snijden hoop ik.

Brook pakte het mes en keek me aan. We staarden een tijdje in stilte naar elkaar totdat ze mijn hand pakte. Ze prikte een keer snel met het mes in mijn vinger.

Ze hield mijn hand omhoog en ik voelde dat mijn vinger een beetje prikte. Een bloeddruppel viel op de grond.

De groep begon te joelen en te stampen. 'Als je je vingerafdruk op ons heiligdom hebt gezet ben je een van ons.' Ze liet me los en duwde me een stukje naar voren.

Ik keek weer naar het doekje. Noemen ze dat een heiligdom? Het zal wel. Ik drukte mijn vinger er even op en haalde hem er weer vanaf.

Een keurig ovaaltje met verschillende lijntjes was te zien. De groep begon nog harder te joelen. En ik zag dat er een kelk werd rond gebracht.

Iedereen nam er om de beurt een klein slokje van. Ik nam als laatste een slokje, sinds ik de nieuwe ben. Het smaakte naar wijn.

Ik wist dit omdat ik het een keer van me moeder had geproefd. Toen vond ik het echt goor maar nu was het lekker zoet.

Ik had bijna de neiging om alles op te drinken maar ik hield me in. Ik zette de beker neer en meteen pakte iemand me hand vast.

Ik zag dat iedereen het deed en pakte Brook's hand. 'Welkom zuster!' zeiden ze toen allemaal in koor.

'Gefeliciteerd Cloë, nu ben je eindelijk een lid van onze roedel. En je krijgt nu meteen al je eerste opdracht. Ik wil dat je iemand van onze roedel kiest.'

'Waarom moet ik iemand kiezen?' 'Jij zal diegene's plaats innemen. En zij zal de roedel moeten verlaten.' 'Maar dat is toch niet eerlijk voor diegene?' 'In dit leven is niets eerlijk. Kies!'

Ik draaide me om naar de meisjes. Ik zag toen een meisje dat een beetje uit de toon viel. Op een of andere manier was ze anders. Ze zag dat ik naar haar keek en ze leek bang te worden.

'Ik kies haar.' zei ik terwijl ik naar haar wees. 'Perfect, we wouden toch al een tijdje van haar af. Nu.. Cloë, pak het mes en steek haar neer.'

'Neersteken! Nee dat kan ik niet. Ik kan toch niet iemand gaan doden!' 'Hmm... je hebt geluk dat je speciaal bent misschien wil iemand anders het voor je doen.'

Ik keek de kring rond hopend dat iemand mijn plaats wou innemen. Uiteindelijk stapte Kathy razendsnel naar voren, pakte het mes en stak het mes precies waar het hart van het meisje zat.

Ik schrok van de snelheid. Dat is misschien een van haar gaven. Ik keek weg van het meisje dat tranen in haar ogen had. Bij mij prikte de tranen ook al achter mijn oogleden.

Wanneer ik me weer durfde om te draaien, zag ik dat er op de plek waar het meisje stond alleen nog maar rozenblaadjes lagen. Ik stond er met open mond naar te kijken.

'Hoe kan dat? Gebeurd dat met alle engelen?' Brooke knikte. Ik liep naar de plek waar de rozenblaadjes lagen en ging ervoor zitten.

De meiden liepen allemaal weg via de geheime weg die nu i.p.v. een glijbaan een trap was geworden. Ik bleef alleen achter met mijn gedachten.

'Het spijt me dat ik jou koos. Ik ken je niet maar ik zal je vanaf nu nooit meer vergeten. Ik hoop dat je me kan vergeven.' Ik boog me hoofd voorover en begon te huilen.

'Ik vergeef je.' Ik schrok van de stem en staarde naar het meisje dat voor me stond. 'Ik wou hier al een tijdje weg en jij hebt me bevrijd, dat zal ik niet vergeten.

Maar ik moet je wel waarschuwen de meiden zijn anders dan dat jij denkt dat ze zijn.' 'Waarom dan?' vroeg ik. Maar ze was al weg.

Whoa ik wist niet dat ik zo snel tot de 45 zou komen. Ik heb dus nu snel nog een hoofdstuk gemaakt.

Bij 60 lezers publiceer ik het volgende hoofdstuk.

aanbevolen boek: Verkocht van KimmBoo

kusjes Justnaomi